W katastrofie indyjskiego Boeinga 747 na Morzu Arabskim zginęło 190 pasażerów i 23 członków załogi

Przyczyną katastrofy była utrata orientacji przestrzennej przez kapitana samolotu związana z awarią przyrządów i wynikające z tego jego postępowanie. Samolot po starcie otrzymał polecenie wykonania podczas wznoszenia się niewielkiego skrętu w prawo i wyrównania. W czasie tego manewru doszło do awarii przyrządów obserwowanych przez kapitana, tak że wskazywały one nieprawidłowo przechył w prawo i zbyt duże wznoszenie. Ponieważ lot odbywał się nad morzem wieczorem, a niebo było zachmurzone, to kapitan nie widział horyzontu i nie mógł stwierdzić błędów przyrządów. Pochylił on samolot w lewo i zaczął zniżanie (sądząc na podstawie przyrządów, że wyrównuje i zmniejsza tylko kąt wznoszenia). Nim pozostali członkowie załogi, których przyrządy działały prawidłowo, zdołali przekonać kapitana o tym, że samolot jest pochylony w lewo i leci w dół, samolot uderzył w powierzchnię morza.