Dalida

Dalida, właściwie Yolanda Gigliotti (ur. 17 stycznia 1933 w Kairze, zm. 3 maja 1987 w Paryżu) – piosenkarka pochodzenia włoskiego, która zrobiła karierę we Francji.

Kariera artystyczna

Urodzona jako Yolanda Christina Gigliotti z włoskich rodziców (wywodzących się z Kalabrii) w Shoubra, dystrykcie Kairu; była dzieckiem skrzypka operowego, od najmłodszych lat dawano jej lekcje śpiewu. W roku 1954 zdobyła tytuł Miss Egiptu i wyjechała do Paryża, by zostać aktorką filmową.

Jej pierwsze filmy nie odniosły sukcesu, ale zaczęła występować na estradach koncertowych i w kabaretach, śpiewając po francusku, włosku, a także w innych językach. Nagrywała piosenki, używając pseudonimu scenicznego „Dalida”, a jej drugi utwór, zatytułowany „Bambino”, przyniósł jej natychmiastową sławę. W 1957 roku wystąpiła w paryskiej Olympii jako artystka otwierająca występ Charles’a Aznavoura i w tym samym roku Gilberta Bécaud. Zaczęła nagrywać w kilku językach, objeżdżając świat. Wystepowala m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku pod koniec 1978.

Podczas swej kariery nagrała 500 piosenek po francusku, z których 200 zostało przetłumaczonych na włoski, a 300 na inne języki (nagrywała w 8 językach – francuskim, włoskim, hiszpańskim, flamandzkim, niemieckim, angielskim, hebrajskim i arabskim). Sprzedała ponad 170 milionów nagrań na całym świecie, zdobywając 70 złotych płyt. W roku 1974 jej przeboje zostały nagrodzone Oscarem za Światowy Sukces Piosenkarski oraz platynową płytą w krajach Beneluksu. Przez cały rok 1974 Dalida była numerem 1 na listach dwunastu różnych krajów: w dziewięciu krajach rekordy bił „Gigi l’amoroso”, w trzech innych „Il venait d’avoir dix-huit ans”. Jako pierwsza wylansowała we Francji styl disco – słynną piosenką „J’attendrai” z 1976.

W 1981 roku została uhonorowana specjalnie dla niej utworzoną Diamentową Płytą za 25 lat sukcesów.

Życie prywatne

Osobiste życie Dalidy było pełne dramatów i tragedii. W 1961 wyszła za mąż za Luciena Morisse’a. Małżeństwo to przetrwało tylko parę miesięcy. Zostawiła go dla malarza Jeana Sobieskiego (późniejszego ojca amerykańskiej aktorki Leelee Sobieski). Parę lat później jej były mąż popełnił samobójstwo. W 1967 nowy kochanek, włoski śpiewak Luigi Tenco także odebrał sobie życie strzałem w głowę, a ona sama próbowała po tym zdarzeniu popełnić samobójstwo.

Żyła także z Richardem Chanfray’em, od którego odeszła w 1981. W lipcu 1983 r. popełnił on samobójstwo wraz z nową towarzyszką, trując się spalinami samochodowymi.

W nocy z 2 na 3 maja 1987 roku Dalida popełniła samobójstwo, połykając 120 pigułek nasennych i popijając je whisky. Zostawiła notatkę: „Życie stało się dla mnie nie do zniesienia... Wybaczcie mi”.

Całe życie porównywano ją do Kleopatry. Wybrała śmierć, która nie niszczy ciała. Umalowała się i uczesała przed połknięciem środków nasennych.

Pochowano ją na Cimetière de Montmartre w Paryżu. Jej pozłacany grób zdobi statua naturalnej wielkości.

W 1997 róg ulic Girardon i Abreuvoir w Butte Montmartre w Paryżu został przemianowany na „Place Dalida”. Tam, ku pamięci artystki, wzniesiono jej popiersie naturalnej wielkości. W 2001 roku francuski rząd uhonorował Dalidę znaczkiem pocztowym ze zdjęciem, który sprzedano w liczbie 10.157.601 egzemplarzy. W 2007 roku, w dniach od 11 maja do 8 września, z okazji 20 rocznicy jej śmierci, w paryskim ratuszu zorganizowana została wystawa „Une vie”, na której oprócz 40 sukien zaprezentowano inne osobiste przedmioty artystki, jej korespondencję, zdjęcia, nagrania, złote płyty itp. Ze względu na zainteresowanie wystawą czas jej otwarcia postanowiono przedłużyć do 29 września. Zwiedziło ją blisko 300 tysięcy osób.

Filmografia

• Józef i jego bracia – (1954) z Omarem Sharifem
• Maska Tutanchamona – (1954)
• Sigara we Kass /A glass and a cigarette – (1954)
• Brigade des moeurs – (1957)
• Rapt au deuxième bureau – (1958)
• Parlez moi d'amour – (1960)
• L'inconnue de Hong Kong – (1963) z Serge’m Gainsbourg’em
• Ménage à l'Italienne – (1965)
• Io ti amo – (1968)
• Comme sur des roulettes – (1977)
• Dalida pour toujours – (dokumentalny, 1977)
• Le sixième jour / Szóstego dnia – (1986) – Youssef Chahine

Dyskografia (bez singli i składanek)

• 1957 Son Nom Est Dalida
• 1957 Miguel
• 1958 Gondolier
• 1958 Les Gitans
• 1959 Le Disque D’Or De Dalida
• 1959 Love In Portofino
• 1960 Les Enfants Du Pirée
• 1961 Garde-Moi La Dernière Danse
• 1961 Loin De Moi
• 1961 Milord (po włosku)
• 1962 Le Petit Gonzalès
• 1963 Eux
• 1964 Amore Scusami
• 1965 Il Silenzio (Bonsoir Mon Amour)
• 1966 Pensiamoci Ogni Sera (po włosku)
• 1967 Olympia 67 (studio)
• 1967 Ciao Amore, Ciao (po włosku)
• 1968 Un Po’ D’Amore (po włosku)
• 1968 Le Temps Des Fleurs
• 1969 Canta In Italiano (po włosku)
• 1969 Ma Mère Me Disait
• 1970 Ils Ont Changé Ma Chanson
• 1971 Une Vie
• 1972 Olympia 71 (na żywo)
• 1972 Il Faut Du Temps
• 1973 Sings In Italian For You (po włosku)
• 1973 Julien
• 1974 Olympia 74 (na żywo)
• 1974 Manuel
• 1975 Sempre più (po włosku)
• 1975 J’Attendrai
• 1976 Coup De Chapeau Au Passé
• 1977 Femme Est La Nuit
• 1977 Olympia 77 (na żywo)
• 1977 Pour Toujours: Bande Originale (ścieżka dźwiękowa)
• 1977 Salma Ya Salama
• 1978 Génération 78 / Voilà Pourquoi Je Chante / Ça Me Fait Rêver
• 1979 Dédié À Toi (Monday Tuesday)
• 1980 Gigi In Paradisco
• 1980 Le Spectacle Du Palais Des Sports 1980 (na żywo)
• 1981 Olympia 81 (live)
• 1982 Spécial Dalida
• 1982 Mondialement Vôtre
• 1983 Les P’Tits Mots
• 1984 Dali
• 1986 Le Visage De L’Amour
• 1987 Tigani Bi Arab (po egipsku)
• 1995 Comme Si J'Étais Là... (remiks)
• 1996 À Ma Manière (remiks)
• 1997 Olympia 1959
• 1997 L’An 2005 (remiks)
• 1998 Le Rêve Oriental (remiks)
• 2001 Révolution 5° Du Nom (remiks)

Lista utworów wykonywanych przez Dalidę 1956-1987

• El Cordobes (1966)
• À ma manière (1980)
• À qui? (1967)
• Aghani Aghani (1982)
• Am Tag als der Regen kam (1959/1982)
• Americana (1981)
• Amore Scusami (1964)
• Amoureuse de la vie (1977)
• Anima Mia (1974)
• Aranjuez la tua voce (1967)
• Avant de te connaître (1970)
• Avec le temps (1971)
• Bambino (1956)
• Bang Bang (1966)
• Bésame mucho (Embrasse-moi) (1976)
• Buenas Noches mi Amor (1957)
• C’est mieux comme ça (Le Parrain 2) (1975)
• C'était mon ami (1984)
• Captain Sky (1977)
• Chanteur des années 80 (1980)
• Chaque instant de chaque jour (1964)
• Ciao Amore, Ciao (1967)
• Ciao, Ciao Bambina (1959)
• Come Prima (Tu me donnes) (1958)
• Comme disait Mistinguett (1979)
• Concerto pour une voix (1970)
• Confidences sur la fréquence (1982)
• Ça me fait rêver (1978) – z Bruno Guillainem
• Dan Dan Dan (1968)
• Dans le bleu du ciel bleu (1958)
• Danza (1982)
• Darla Dirladada (1970)
• Ensemble (1982)
• Et de l’amour... de l’amour (1975) – z Richardem Chanfray’em jako „St-Germain”
• Eux (1963)
• Femme (1983)
• Femme est la nuit (1977)
• Fini, la comédie (1981)
• Gamil El Soura (1983)
• Garde-moi la dernière danse (1961)
• Génération 78 (1978) – z Bruno Guillainem
• Gigi l’Amoroso (1974)
• Gigi in Paradisco (1980)
• Gondolier (1958)
• Guitare et tambourin (1958)
• Hava Nagila (1958)
• Helwa Ya Baladi (1979)
• Hene Ma Tov (1965)
• Histoire d’un amour (1957)
• Il faut danser reggae (1979)
• Il pleut sur Bruxelles (1981)
• Il Silenzio (Bonsoir mon amour) (1965)
• Il venait d’avoir 18 ans / 18 Anni / He must have been eighteen (1973)
• Ils ont changé ma chanson (1970)
• Itsi bitsi petit bikini (1960):
• J’ai rêvé (1959)
• J’attendrai / Tornerai (1975)
• Je l’attends (1962)
• Je m’endors dans tes bras (1968)
• Je pars (1958)
• Je reviens te chercher (1967)
• Je suis malade (1973)
• Je suis toutes les femmes (1980)
• Jouez Bouzouki (1982)
• Kalimba de Luna (1984)
• L’amour et moi (1981)
• L’An 2005 (1969)
• L’Arlequin de Tolède / Arlecchino (1960)
• L’Innamorata (1984)
• L’ultimo valzer (1967)
• La chanson du Mundial '82 (1982)
• La colpa e tua (1971)
• La Danse de Zorba / La Danza di Zorba (1965/1986)
• La leçon de Twist (1962)
• La Mamma (1975)
• La Sainte Totoche (1965)
• La vie en rose (1965/1976)
• La Violetera (Son Nom Est Dalida) (1957)
• Lady d’Arbanville (1970)
• Le Flamenco (1965)
• Le jour du retour (1963)
• Le jour le plus long (1962)
• Le jour où la pluie viendra (1958/1982)
• Le Lambeth Walk / The Lambeth Walk (1978)
• Le petit bonheur (1976)
• Le petit Gonzalès (1962),
• Le promesse d’amore (1969)
• Le restaurant italien (1983)
• Le sixième jour (1986)
• Le temps d’aimer (1985)
• Le temps des fleurs (1968)
• Le Vénitien de Levallois (1985)
• Les anges noirs (1968)
• Les choses de l’amour (1971)
• Les enfants du Pirée (1960)
• Les Gitans (1958)
• Les hommes de ma vie (1986)
• Les grilles de ma maison (1967)
• Les p’tits mots (1983)
• Love in Portofino (1959)
• Lucas (1983)
• Ma vie je la chante (1974)
• Mama (1967)
• Maman, la plus belle du monde (1957)
• Marjolaine (1981)
• Mein Lieber Herr (1975)
• Milord (1960)
• Monday, Tuesday... Laissez-moi danser / Let me dance tonight (1979)
• Mourir sur scène (1983)
• Ne lui dis pas (1975)
• Nuits d’Espagne (1961)
• Nostalgie (1981)
• Oh! Lady Mary (1969)
• Ô Sole Mio (1960)
• Parce que je ne t’aime plus (1986)
• Parle plus bas (Le Parrain) (1972)
• Parlez-moi de lui (1966)
• Paroles... Paroles... (1973) – z Alainem Delonem
• Petit homme (1966)
• Pour en arriver là (1985)
• Pour ne pas vivre seul (1972)
• Pour te dire je t’aime (1984)
• Problemorama (L’argent... l’argent...) (1979)
• Quand je n’aime plus je m’en vais (1981)
• Quand on n’a que l’amour (1957/1979)
• Quand s’arrêtent les violons (1977)
• Que sont devenues les fleurs? (1962)
• Remember... c'était loin (1977) – z Richardem Chanfray’em
• Reviens-moi (1985)
• Rio do Brasil (1980)
• Romantica (1960)
• Salma Ya Salama (1977)
• Si j’avais des millions (1968)
• Soleil / Mediterraneo (1984)
• T’aimer follement (1960)
• Ta femme (1974)
• Ti Amo (Je t’aime) (1977)
• Tony (1982)
• Tu croiras (1963)
• Tu n’as pas très bon caractère (1957)
• Un po d’amore (1968)
• Une femme à quarante ans (1981)
• Vado Via (1973)
• Vedrai Vedrai (1979)
• Viva la pappa (1965)
• Voilà pourquoi je chante (1978)

Dalida jako gwiazda disco

W 1975 r. Dalida była już popularną piosenkarką na całym świecie. Próbowała wielu typów muzyki – pop, muzyki w stylu włoskim, rock’n’rolla, ballad, a nawet piosenek o brzmieniu lekko psychodelicznym. Tym jednak razem chciała spróbować czegoś nowego. Pojawiło się „J’attendrai”, pierwsza piosenka (i wielki międzykontynentalny hit) po francusku. Odniósłszy sukces, kontynuowała pracę, wydając cały album w stylu disco. Jej największy hit z tego zbioru to „Laissez-moi danser... Monday, Tuesday” (co tłumaczy się na polski jako „Pozwólcie mi tańczyć”). Jej ostatnia znana „prawdziwa” piosenka disco to „Americana” z 1981 r., jeśli wziąć pod uwagę, że utwór „Jouez Bouzuki” z 1982 r. to nowa wersja greckiej piosenki disco-pop z lat 70.

Lista piosenek w stylu disco z lat 1975-1982

Disco

• 1975 J’attendrai
• 1976 Besame mucho (Embrasse-moi)
• 1976 Tu m’as déclaré l’amour
• 1976 Les feuilles mortes
• 1976 Amor Amore (Amour c’est tout dire)
• 1976 Tico Tico
• 1977 Quand s’arrêtent les violons
• 1978 Génération 78
• 1978 Ça me fait rêver
• 1979 Monday, Tuesday... Laissez-moi danser
• 1979 Let me dance tonight
• 1980 Gigi in Paradisco
• 1980 Money Money

Disco o zabarwieniu włoskim:

• 1976 Le petit bonheur

Łagodne disco:

• 1977 Femme est la nuit
• 1979 Problemorama (L’argent, l’argent...)
• 1979 Va, va, va

Disco reggae:

• 1979 Il faut danser reggae

Disco latino:

• 1980 Rio do Brasil
• 1981 Americana

Disco o zabarwieniu greckim:

• 1982 Jouez Bouzouki

Dalida jako wykonawczyni piosenek w nurcie nowej fali/synth pop

Oto lista jej piosenek w stylu nowej fali/synth pop z lat 1980-1987:

• 1980 Chanteur des années 80
• 1981 Quand je n’aime plus je m’en vais
• 1981 Partir ou mourir
• 1982 Danza
• 1982 Tony
• 1982 Le jour où la pluie viendra
• 1982 Confidences sur la fréquence
• 1982 Am Tag Als Der Regen Kam
• 1983 Mourir sur scène
• 1983 Femme
• 1983 Le restaurant italien
• 1984 Soleil
• 1984 L’Innamorata
• 1984 Sarà Sarà
• 1984 Soleil [Mix]
• 1984 Kalimba de luna
• 1984 Pour te dire je t’aime
• 1984 Une vie d’homme
• 1984 C'était mon ami
• 1984 Pour en arriver là
• 1985 Reviens-moi
• 1985 Le temps d’aimer
• 1985 Le Vénitien de Levallois
• 1986 La danse de Zorba
• 1986 Le sixième jour