Ignacy Loga-Sowiński

Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Vankewitz, zm. 10 grudnia 1992) – działacz związkowy i polityczny w okresie PRL.

Był synem robotnika rolnego Władysława i Honoraty z d. Misiak, wyznania rzymsko-katolickiego, kawaler, murarz, zam. w Łodzi.

Uzyskał wykształcenie podstawowe (w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego). W latach 30. pracował jako robotnik budowlany i należał do młodzieżowego ruchu komunistycznego; od 1935 członek Komunistycznej Partii Polski.

W latach 1938–1939 był więziony, m.in. wraz z Mieczysławem Moczarem; zatrzymany 18 lutego 1938 podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej, uwolniony podczas rozbicia więzienia w pierwszych dniach II wojny światowej, 6 września 1939 roku.

Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej (jest razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki za Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu PPR przekształca się w jej komórki). Jako członek – od 1942 – PPR pracował w aparacie Komitetu Centralnego tej partii. W 1944 był pełnomocnikiem KC PPR na Lubelszczyznę.

Jako agent radzieckiego wywiadu o pseudonimie „Grigorij 84” został umieszczony w Wydziale Informacji Gwardii Ludowej.

W 1945 przez dwa miesiące (styczeń-luty) pełnomocnik Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi (od 1946 pod nazwą Komitet Łódzki PPR); w 1943 i 1948 zastępca członka KC, w latach 1943–1948 członek KC PPR. Uchwałą Prezydium KRN z 3 stycznia 1945 odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy. 16 I 1946 Prezydium KRN nadało mu Złoty Krzyż Zasługi.

Od 1948 członek PZPR, w latach 1948–1954 zastępca członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członek KC i Biura Politycznego KC.

Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych, był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956), przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).

W latach 1957–1965 członek, w latach 1965–1971 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.

W latach 1943–1952 sprawował mandat poselski w KRN i w Sejmie Ustawodawczym, w latach 1957–1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1964) i Orderem Sztandaru Pracy I klasy.

Wieloletni członek władz naczelnych organizacji kombatanckiej ZBoWiD. W latach 1985–1990 był wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR Z Pola Walki, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS – powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 rz. 8)