Irina Archipowa
- Data urodzenia:
- 02.01.1925
- Data śmierci:
- 11.02.2010
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Irina Archipowa, Ирина Архипова, Ирина Константиновна Архипова, Irina Konstantinowna Archipowa, Irina Arkhipova
- Kategorie:
- aktor, artysta ludowy ZSRR, piosenkarz/śpiewak
- Cmentarz:
- Moskwa, Cmentarz Nowodziewiczy
Irina Konstantinowna Archipowa, ros. Ирина Константиновна Архипова (ur. 2 stycznia 1925 w Moskwie, zm. 11 lutego 2010 tamże) – rosyjska śpiewaczka operowa, wykonująca początkowo partie mezzosopranowe, a następnie kontraltowe.
Początki kariery
W młodości chciała zostać architektem, przerwała jednak rozpoczęte studia w tym kierunku i w 1953 uzyskała w Konserwatorium Moskiewskim dyplom w klasie śpiewu klasycznego. Dołączyła do zespołu opery w Swierdłowsku, gdzie grała księżniczkę Eboli w Don Carlosie, Marfę w Chowańszczyźnie, Marynę w Borysie Godunowie i Charlottę w Werterze. W 1956 przeniosła się do Teatru Bolszoj, w którym zadebiutowała w roli Carmen. Pozostała jego solistką do 1988, wykonując m.in. klasyczny repertuar rosyjski.
Kariera międzynarodowa
W 1960 po raz pierwszy otrzymała zgodę na występ poza ZSRR i wystąpiła jako Carmen na deskach opery w Neapolu. Od 1964 występowała w La Scali w rolach Marfy i Maryny, a także Heleny w Wojnie i pokoju. W 1972 wywołała sensację międzynarodową występem w roli Azuceny w operze Trubadur Giuseppe Verdiego, wystawionej w teatrze Orange. W latach 70. i 80. zagrała dwie inne słynne role w utworach tego kompozytora – Amneris w Aidzie (San Francisco) i Ulrykę w Balu maskowym (Londyn). Do kreacji Azuceny wracała jeszcze wielokrotnie w Covent Garden. Śpiewała w teatrach operowych Wiednia, Berlina, Paryża, Belgradu i Marsylii. Pojawiła się także w Metropolitan Opera, choć dopiero w wieku 72. lat, występując w drugoplanowej roli niani w Eugeniuszu Onieginie. Niedługo później zakończyła karierę sceniczną i zajęła się reżyserią operową.
Zachwycała swoim głębokim, silnym mezzosopranem, uważanym za głos typowo słowiański. Jak rzadko która artystka umiała również ocenić swoje wokalne możliwości i samodzielnie dobierać repertuar, który nie nadwyrężał jej umiejętności. Wyróżniała się też wielką sceniczną osobowością. Oprócz muzyki operowej nagrywała również pieśni Czajkowskiego i innych kompozytorów rosyjskich, jednak większość jej płyt jest poza Rosją trudno dostępna.
Życie prywatne
Była żoną tenora Vladislava Plavki.
Odznaczenia i nagrody
Została uhonorowana tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej oraz Medalem „Sierp i Młot”. Ponadto była odznaczona m.in. Orderem św. Andrzeja Powołańca, Orderem Zasług dla Ojczyzny II klasy, trzykrotnie Orderem Lenina, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy i Medalem Puszkina. Laureatka Nagrody Leninowskiej w 1978.
Źródło informacji: wikipedia.org
Nazwa miejsca | Aktywne od: | Aktywne do: | Zdjęcia | Język | |
---|---|---|---|---|---|
Teatr Bolszoj | de, ee, en, fr, lt, lv, pl, ru, ua |
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Valentina Levko | kolega/koleżanka | ||
2 | Teo Maiste | kolega/koleżanka | ||
3 | Irma Jaunzeme | kolega/koleżanka | ||
4 | Muslim Magomayev | kolega/koleżanka | ||
5 | Arvīds Jansons | kolega/koleżanka | ||
6 | Jessye Norman | znajomy | ||
7 | Ludmiła Zykina | znajomy | ||
8 | Olga Voronets | znajomy | ||
9 | Leonid Breżniew | znajomy | ||
10 | Heydər Əliyev | znajomy |