Powiedz o tym miejscu
pl

Leon Schiller

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
14.03.1887
Data śmierci:
25.03.1954
Inne nazwiska/pseudonimy:
Leon Schiller de Schildenfeld
Kategorie:
kompozytor, ofiara nazizmu, pedagog, nauczyciel, poseł, reżyser, scenarzysta
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Leon Schiller, właściwie Leon Schiller de Schildenfeld (ur. 14 marca 1887 w Krakowie, zm. 25 marca 1954 w Warszawie) – polski reżyser, krytyk i teoretyk teatralny, autor scenariuszy teatralnych i radiowych, kompozytor i pieśniarz polski pochodzenia austriackiego, poseł na Sejm Ustawodawczy z ramienia PPR, potem PZPR.

Pochodził z nobilitowanej przez cesarzową Marię Teresę katolickiej rodziny austriackiej, osiadłej w XIX wieku w Polsce.

Zasłynął interpretacjami dramatów Mickiewicza – legendarne Dziady w Teatrze Polskim w Warszawie 1934; wystawiane wcześniej we Lwowie (1932), Wilnie (1933) oraz później w Sofii (1937).

Studiował filozofię i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Sorbonie w Paryżu. Współpracował z teatrami w Warszawie (Teatr Polski, Reduta, Teatr im. W. Bogusławskiego, Teatr Ateneum), Łodzi i Lwowie.

Debiutował jako piosenkarz w kabarecie Zielony Balonik w 1906, a jako reżyser w 1917 w Teatrze Polskim w Warszawie. W latach 1930–1932 był kierownikiem artystycznym i reżyserem dramatu w Teatrze Wielkim, Rozmaitości i Małym we Lwowie. We Lwowie rozwinął swoją koncepcję teatru monumentalnego, która zaowocowała m.in. realizacjami utworów wielkich romantyków (Kordian – 1930, Dziady – 1932, Sen srebrny Salomei – 1932). W tym czasie wystawił na trzech scenach (w Teatrze Wielkim, w Teatrze Małym w sali Domu Katolickiego na Gródeckiej oraz w Teatrze Rozmaitości przy ul. Rutowskiego) 29 premier w dziale dramatu oraz kilkanaście wodewilów i operetek. Związki Schillera ze Lwowem trwały sporadycznie do 1939 – reżyserował kilka spektakli w czasie dyrektorowania Wilama Horzycy.

Od 1933 kierownik wydziału reżyserskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej.

Więziony na Pawiaku i w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w związku z represjami po zastrzeleniu w marcu 1941 Igo Syma. Wykupiony z Auschwitz w maju tego roku przez siostrę, Annę Jackowską, za 12 tysięcy złotych za sprzedane klejnoty.

Po II wojnie światowej, w latach 1946–1949, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi (PWST). Redaktor naczelny pisma "Teatr" (1947–1949), twórca pisma "Pamiętnik Teatralny" (1952).

W 1949 Prezydent RP Bolesław Bierut nadał mu Order Sztandaru Pracy I klasy.

Twórczość

Autor:

  • artykułów esejów zebranych w tomach:
    • Teatr ogromny (1961)
    • U progu nowego teatru (1978)
  • scenariuszy widowisk:
    • Pastorałka (1931)
    • Kram z piosenkami (1977)

Główne kierunki twórczości:

  • spektakle monumentalne:
    • Samuel Zborowski (1927)
    • Kordian (1930)
    • Dziady (1934)
    • Nie-boska komedia (1926)
  • Zeittheater (przedstawienia o aktualnej problematyce społecznej):
    • Opera za trzy grosze (1929)
    • Krzyczcie Chiny (1932)
    • Kapitan z Koepenick (1932)
  • widowiska muzyczne:
    • Dawne czasy w piosence, poezji i zwyczajach (1924)
    • Bandurka (1925)
    • Kulig (1929)

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Stanisława UmińskaStanisława Umińskaznajomy17.11.190125.12.1977
        2Irena EichlerównaIrena Eichlerównaznajomy19.04.190812.09.1990
        3Edward CsatoEdward Csatostudent, uczeń19.12.191527.04.1968
        4Aleksander BardiniAleksander Bardinistudent, uczeń17.11.191330.07.1995
        5Nina AndryczNina Andryczstudent, uczeń11.11.191231.01.2014
        6Zygmunt KałużyńskiZygmunt Kałużyńskistudent, uczeń11.12.191830.09.2004

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe