Leon Supiński
- Data urodzenia:
- 18.02.1874
- Data śmierci:
- 02.03.1950
- Kategorie:
- minister, prawnik, sędzia Sądu Najwyższego
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Leon Władysław Supiński (ur. 18 lutego 1874 w Gołębiówce, zm. 2 marca 1950 w Warszawie) – polski prawnik, minister sprawiedliwości, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego w latach 1929–1939, wolnomularz, członek Polskiej Organizacji Wojskowej.
Ukończył gimnazjum i zaczął studia prawnicze w Warszawie. W 1894 został skazany za działalność polityczną i zesłany, studia prawnicze ukończył w 1896 na Uniwersytecie w Dorpacie. W 1906 utworzył Koło Prawników Polskich, został również współzałożycielem Towarzystwa Kooperatystów oraz Towarzystwa Opieki nad Więźniami Patronat, w którym od 1911 pełnił funkcję prezesa. W 1915 został członkiem Komitetu Obywatelskiego Miasta Warszawy, był współorganizatorem polskiego sądownictwa.
Od 6 listopada 1918 do 2 września 1919 był ministrem sprawiedliwości w rządach: Ignacego Daszyńskiego, Jędrzeja Moraczewskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.
W okresie od stycznia 1919 do kwietnia 1927 był radnym m.st. Warszawy. W latach 30. piastował funkcję prezesa Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej.
Od października 1919 do stycznia 1928 był prezesem Sądu Apelacyjnego w Warszawie. A w styczniu 1929, po zdymisjonowaniu Władysława Seydy został Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego i pozostał na tym stanowisku do września 1939, kiedy to udał się na emigrację do Rumunii, a następnie do Francji. W 1946 powrócił do kraju i ponownie podjął pracę w Sądzie Najwyższym, gdzie od 14 maja 1946 do 3 czerwca 1947 był zastępcą Pierwszego Prezesa SN, po czym przeszedł w stan spoczynku. W latach 1946–1947 był również sędzią Najwyższego Trybunału Narodowego.
Odznaczony przed wojną m.in.:
- Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930 – „za zasługi na polu organizacji i administracji sądownictwa w dziedzinie podniesienia i utrwalenia prawodawstwa praz za pracę społeczną i narodową”),
- Krzyżem Niepodległości,
- dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (po raz drugi w 1937),
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medalem za Długoletnią Służbę, brązowym i srebrnym.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Jędrzej Moraczewski | szef | ||
2 | Ignacy Jan Paderewski | szef | ||
3 | Ignacy Daszyński | szef |
17.11.1918 | Naczelnik Państwa Józef Piłsudski powołał rząd Jędrzeja Moraczewskiego
Rząd Jędrzeja Moraczewskiego (formalna nazwa - Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej) – gabinet pod kierownictwem socjalistycznego premiera Jędrzeja Moraczewskiego, utworzony 17 listopada 1918 przez Józefa Piłsudskiego. Pod względem organizacyjnym i prawnym kontynuował prace powołanego przez Radę Regencyjną prowizorium rządowego Władysława Wróblewskiego. Politycznie był częściowo kontynuacją rządu lubelskiego Ignacego Daszyńskiego, który podporządkował się Józefowi Piłsudskiemu.
18.11.1918 | Zaprzysiężono rząd Jędrzeja Moraczewskiego
Rząd Jędrzeja Moraczewskiego (formalna nazwa - Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej) – gabinet pod kierownictwem socjalistycznego premiera Jędrzeja Moraczewskiego, utworzony 17 listopada 1918 przez Józefa Piłsudskiego. Pod względem organizacyjnym i prawnym kontynuował prace powołanego przez Radę Regencyjną prowizorium rządowego Władysława Wróblewskiego. Politycznie był częściowo kontynuacją rządu lubelskiego Ignacego Daszyńskiego, który podporządkował się Józefowi Piłsudskiemu.