Stefan Felsztyński
- Data urodzenia:
- 03.05.1888
- Data śmierci:
- 30.06.1966
- Kategorie:
- legionista, malarz, ofiara represji sowieckiego reżimu, oficer, uczestnik I wojny światowej, uczestnik II wojny światowej
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Stefan Felsztyński (ur. 3 maja 1888 w Zagórzu, zm. 30 czerwca 1966 w Londynie) – podpułkownik Wojska Polskiego, artysta malarz.
Od 1908 do 1912 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni Józefa Mehoffera, jego wykładowcami byli również Stanisław Dębicki i Teodor Axentowicz. Jako członek Polowych Drużyn Sokolich zaciągnął się w 1914 do Legionów Polskich, został przydzielony do 1 Pułku Piechoty, gdzie służył początkowo w 3 plutonie 3 szwadronu, a następnie w 3 plutonie 4 szwadronu. W 1915 awansował na dowódcę 1 plutonu 2 szwadronu i adiutanta pułku. Następnie został oficerem broni w 1 Pułku Ułanów, oficerem łącznikowym i wywiadowcą w I Brygadzie. Zaprojektował pierwszy wzór munduru noszonego przez 1 Brygadę tzw. „Beliniaków”. W październiku 1916 wygrał zorganizowany w Baranowiczach konkurs hippiczny o „Puchar Wschodu”. W Polskim Korpusie Posiłkowym był hospitantem przy 1 Pułku Artylerii.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości nie przeszedł do rezerwy, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w randze podporucznika. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Przeniesiony w stan spoczynku. Był przydzielony do 1 Pułk Czołgów.
Po 1921 pracował w krakowskim samorządzie miejskim, równolegle malował i tworzył witraże. Brał udział w wystawach organizowanych w Krakowie, Warszawie oraz poza granicami kraju m.in. w Kolonii, Londynie. Był członkiem Cechu Artystów Jednoróg.
Przed wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany, brał udział w kampanii wrześniowej na wschodzie kraju, gdzie po wkroczeniu Armii Czerwonej został wzięty do niewoli przez NKWD. Oswobodzony w ramach amnestii przedostał się do organizowanej armii gen. Władysława Andersa, rozkazem z 15 stycznia 1942 został dowódcą Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej i razem z Armią przeszedł szlak bojowy.
Po zakończeniu działań wojennych znalazł się we Francji, a w 1947 przeniósł się do Londynu i tam pozostał na stałe. Poza kontynuacją twórczości malarskiej był zaangażowany w działalność organizacji kombatanckich, działał artystycznie tworząc dekoracje i grając w Teatrze Polskim ZASP w Londynie. Pisał felietony oraz recenzje teatralne i muzyczne do prasy polonijnej.
Prezydent RP na Uchodźstwie August Zaleski awansował Stefana Felsztyńskiego do stopnia podpułkownika rezerwy kawalerii. Zmarł w Londynie w wieku 78 lat.
Stefan Felsztyński tworzył obrazy w technice olejnej, najczęściej podejmowaną była tematyka alegoryczno-symboliczna oraz fantastyczno-baśniowa. Był również ilustratorem książek oraz witrażystą.
Odznaczenia
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Teodor Axentowicz | nauczyciel | ||
2 | Józef Mehoffer | nauczyciel | ||
3 | Władysław Anders | dowódca |
14.02.1919 | Rozpoczęła się wojna polsko-bolszewicka
Wojna polsko-bolszewicka (wojna polsko-sowiecka, wojna polsko-rosyjska 1919-1921, wojna polsko-radziecka) – wojna pomiędzy odrodzoną Rzeczpospolitą a Rosją Radziecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki radzieckie zgodnie z doktryną i deklarowanymi celami politycznymi („rewolucja z zewnątrz”) rosyjskiej partii bolszewików.
01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową
Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.