Yves Montand

Yves Montand, właśc. Ivo Livi (ur. 13 października 1921 w Monsummano Terme we Włoszech, zm. 9 listopada 1991 w Senlis we Francji) – francuski aktor i piosenkarz pochodzenia włoskiego.

Biografia

Wkrótce po narodzinach Yves’a jego rodzina przeniosła się z Włoch do Francji (później, występując o obywatelstwo, jego ojciec utrzymywał, że uciekł przed reżimem Mussoliniego – w rzeczywistości Mussolini doszedł do władzy rok później). Montand wychowywał się w Marsylii, gdzie przybył w 1932 roku i pracował w zakładzie fryzjerskim siostry, a potem w portowych dokach. Z tego okresu pozostały mu socjalistyczne, niemal skrajnie lewicowe przekonania i zaangażowanie w sprawy polityki. Wkrótce potem rozpoczął karierę jako piosenkarz musicalowy. W 1944 został odkryty i wylansowany przez starszą od niego o 6 lat i bardziej sławną Édith Piaf, z którą miał też romans. Dziś jest piosenkarzem znanym z estrad całego świata, mającym w swoim dorobku kilkadziesiąt płyt.

Osiągnął międzynarodową sławę, występując w wielu filmach. Debiutował w 1944 wzorując swoje kreacje na aktorach amerykańskich. Pierwszy wielki sukces odniósł w 1953 roku w dramacie Cena strachu (Le Salaire de la peur) Henri-Georges Clouzota. W trakcie swojej kariery grał wielokrotnie w amerykańskich filmach i na scenach Broadwayu. Najwybitniejsze swoje kreacje stworzył w filmach politycznych Costy Gavrasa oraz psychologicznych Claude’a Sauteta. Był dwukrotnie nominowany do nagrody Cezara w kategorii Najlepszy Aktor, za filmy I comme Icare 1980 i Garçon! 1984. W końcowych latach życia mieszkał w swoim domu w Prowansji. Zmarł na atak serca w trakcie realizacji filmu IP5. Został pochowany na paryskim cmentarzu Père Lachaise.

Życie osobiste

W 1951 roku ożenił się z aktorką Simone Signoret, grając z nią wielokrotnie w filmach, aż do jej śmierci w 1985 roku. Miał jednego syna, ze związku ze swoją asystentką Carole Amiel – Valentin Montand urodził się w 1988 roku.

Ciekawostki

Z aktorem wiąże się też polski wątek – Montand wsparł energicznie polski ruch „Solidarności”, a w 1989, tuż przed wolnymi wyborami m.in. wystąpił publicznie na dziedzińcu Uniwersytetu Warszawskiego, agitując na rzecz opozycji demokratycznej.

Filmografia

• Les Portes de la Nuit (1946)
• Cena strachu (1953)
• La Grande Strada Azzurra (1957)
• Pokochajmy się (1960)
• Compartiment tueurs (1965)
• La Guerre est finie (1966)
• Grand Prix (1966)
• Vivre pour Vivre (1967)
• Z (1968)
• L’Aveu (1969)
• Le Cercle Rouge (1970)
• Mania wielkości (1971)
• César et Rosalie (1972)
• Tout va Bien (1972)
• Stan oblężenia (1973)
• Vincent, François, Paul...Et les Autres (1974)
• Le Sauvage (1975)
• Le Fond de L’air Est Rouge (1977)
• I comme Icare (1979)
• Garçon! (1983)
• Jean de Florette (1986)
• Manon u źródeł (1986)
• IP5 (1991)