Juliette Gréco

Juliette Gréco (ur. 7 lutego 1927 w Montpellier, zm. 23 września 2020 w Ramatuelle) – francuska piosenkarka i aktorka.

Podczas II wojny światowej wraz ze swoimi rodzicami działała we francuskim ruchu oporu (Résistance). Po wojnie zamieszkała w Paryżu, gdzie szybko zaczęła odnosić sukcesy artystyczne jako pieśniarka. Kompozytorami jej utworów byli m.in. znany jazzman Miles Davis i Joseph Kosma. Teksty do muzyki pisali zaś: poeta Jean Cocteau i Jean Paul Sartre. Współpraca z tymi artystami zaowocowała wieloma przebojami, które uzyskały światowy rozgłos.

Życiorys

Juliette urodziła się 7 lutego 1927 w mieście Montpellier w południowej Francji. Jej ojciec pochodził z Korsyki, matka była działaczką francuskiego ruchu oporu (Résistance). Na edukację oraz formację ideową młodej Julietty mieli ogromny wpływ jej rodzice i ich zaangażowanie polityczne. Szczególny wpływ miała jej matka. Dorastająca Julietta, idąc za jej przykładem, również przyłączyła się do ruchu oporu. Została w związku z tym nawet aresztowana, ale uniknęła deportacji z powodu młodego wieku. Według niektórych biografów, Juliette Greco była przez 210 dni więźniem obozu koncentracyjnego Ravensbrück. W 1946 roku przeniosła się do Paryża.

Szybko dostrzeżono w stolicy talent wokalny Julietty i stała się tam jedną z gwiazd powojennej Francji. Jej repertuar pieśniarski oddawał przekonująco ferment nowego kierunku filozoficznego - egzystencjalizmu oraz frustracje francuskich intelektualistów, które były następstwem przeżyć po II wojnie światowej. Tym refleksjom towarzyszył również wygląd sceniczny artystki; czarna suknia i długie czarne rozpuszczone włosy.

Gréco była częstą bywalczynią kawiarni Saint Germain, w której obracała się polityczna i filozoficzna bohema. Tam spotkała się z Milesem Davisem i Jeanem Cocteau. Ten ostatni zaproponował młodej artystce niewielką rolę w filmie „Orfeusz”, hollywoodzkiego producenta i reżysera Darryla F. Zanucka. Po tym debiucie filmowym była częściej zapraszana do udziału w jego filmach w latach 1960–1970.

Gréco była trzykrotnie zamężna. Pierwszym mężem (1953–1956) był aktor Philippe Lemaire, z którym ma córkę Marie-Laurence Lemaire. Jej drugim mężem był francuski aktor Michel Piccoli, z którym mieszkała od 1966 do 1977. W 1988 roku wyszła za mąż za Gerarda Jeunesse'a, z którym była zamężna do śmierci.

Pieśni

• Si tu t’imagines
• Parlez-moi d’amour
• Paris Canaille
• Accordéon
• À la belle étoile
• Ça va (Le Diable)
• C'est à aimer que le temps passe
• Chanson pour l’Auvergnat
• Coin de rue
• Daphénéo
• Dieu est Nègre
• Embrasse-moi
• Je Hais les Dimanches
• Je suis comme je suis
• La Chanson de Barbara
• La Chanson de Margaret
• La Fiancée du Pirate
• La Fourmi
• La Rue
• Les Cloches (& La Tzigane)
• Les Croix
• Les Dames de la poste
• Les Enfants qui s'aiment
• Les Feuilles mortes
• L'Éternel féminin
• L'Ombre
• Romance
• Sir Jack l'eventreur
• Sous le ciel de Paris

Wydania płytowe

• 2003: L’Éternel féminin – Gesamtaufnahme in 21 CD (Mercury/Universal).
• 1964: Gréco chante Mac Orlan (Neuauflage 2001 Mercury/Universal).
• 1967: La Femme (Réédition 1998 Mercury/Universal).
• 1991: Juliette Gréco chante Maurice Fanon (Neuauflage 2002 Mercury/Universal).
• 1993: Vivre dans l’avenir (Réédition 2002 Universal).
• 1998: Un jour d’été et quelques nuits (Disques Meys).
• 2003: Aimez-vous les uns les autres ou bien disparaissez … (Polydor/Universal).
• 2006: Le Temps d’une chanson (Polydor/Universal).
• 1965: Juliette Grèco à la Philharmonie der Berlin (LP: Philips)
• 1966: Juliette Grèco in Deutschland (LP: Philips)
• 1992: Juliette Gréco à l'Olympia (Doppel-CD, Neuauflage 2004 Mercury/Universal).
• 1999: Juliette Gréco Odéon 1999 (Doppel-CD, Disques Meys).
• 2004: Juliette Gréco Olympia 1955 – Olympia 1966 (Mercury/Universal).
• 2004: Juliette Gréco Olympia 2004 (Doppel-CD, Polydor/Universal).
• 1990: Je suis comme je suis (Doppel-CD, Neuauflage 2002 Mercury/Universal).
• 1991: Déshabillez-moi (Doppel-CD, Neuauflage 2003 Mercury/Universal).

Filmy wyświetlane w Polsce

• Helena i mężczyźni (Eléna et les hommes, 1956)
• Belfegor czyli upiór Luwru, (1965) : (Belphégor ou le Fantôme du Louvre), film TV w reżyserii Claude Barma. (rola główna) – Fiche de l'IMDB
• Noc generałów - (ang. The Night of the Generals) – film wojenny produkcji francuskiej w reżyserii Anatole’a Litvaka z 1967 roku
• Belfegor – upiór Luwru, (2001) (Belphégor, le fantôme du Louvre, 2000) (rola epizodyczna – postać starej kobiety na cmentarzu) – Belfegor – upiór Luwru w bazie Filmweb