Bitwa pod Bukowcem

Przebieg bitwy 3 września o godz. 5:00 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich, mimo znacznych braków w ludziach i uzbrojeniu wyrusza w kierunku na Poledno - Gruczno. Dowódca pułku, ppłk Arnoldt-Russocki otrzymuje rozkaz "Ubezpieczyć wycofującą się brygadę w kierunku Świecie, w miejscowości Bukowiec. Oderwać się od nieprzyjaciela nie wcześniej niż o godzinie 12:00". W drodze, ok 2km od Bukowca w m. Bramka napotyka 2 baterię 11 Dywizjonu Artylerii Konnej pod dowództwem kpt. Janusza Pasturczaka. Po krótkiej rozmowie kapitan sam zaproponował wspólne działania aby, jak pisze w swych wspomnieniach, "nie stać bezczynnie, gdy inni walczą".

16 Pułk zajmuje pozycje wzdłuż torów kolejowych oczekując natarcia nieprzyjaciela. Wysyła zwiad, który melduje o dużym (ok. 100 pojazdów) zgrupowaniu czołgów Wermachtu w miejscowości Polskie Łąki (ok. 3km od miejsca bitwy). 2 bateria 11 DAKu zajęła miejsce na przejeździe kolejowym, na wprost wojsk niemieckich. Natychmiast po otrzymaniu meldunku na horyzoncie wyłoniły się pierwsze pojazdy. Pierwszy atak zostaje odparty, 3DP traci 15 czołgów. Wielką zasługę ma w tym właśnie 2 bateria 11 DAKu, która zniszczyła prawie połowę wrogich jednostek. Drugi atak jest bardziej zmasowany, nadciąga lotnictwo niemieckie bombardując Polaków. Straty rosną w zastraszającym tempie. Armia polska traci obie radiostacje. Po godzinie 12 ppłk. Arnoldt-Russocki nakazuje wycofanie się z pola bitwy.

Na terenie wsi Bukowiec i w okolicy 3 września 1939 r. poległo w walce z najeźdźcą hitlerowskim 131 żołnierzy 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Obecnie żyje tylko jeden ich towarzysz.