Łotewska wojna o niepodległość: wojska łotewsko-estońskie pokonały pod Rygą białą Zachodnią Armię Ochotniczą gen. Pawła Bermondta-Awałowa
W wyniku I wojny światowej od 1915 Kurlandia i Semigalia, a od początku 1918 całość terytorium Łotwy znalazły się pod okupacją niemiecką. Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej Łotwa proklamowała niepodległość 18 listopada 1918 w Rydze. Premierem nowego państwa został Karlis Ulmanis. Na początku stycznia 1919 wojska Rosji Radzieckiej wkroczyły na terytorium Łotwy i zdobyły Rygę, w której ustanowiono władzę rad narodowych. Wojska niemiecko-łotewskie, za przyzwoleniem aliantów, zmusiły wojska Rosji Radzieckiej do odwrotu w marcu 1919. Choć traktat wersalski zobowiązał Niemców do opuszczenia kraju, podjęli oni próbę zajęcia Łotwy, zostali jednak wyparci pod koniec listopada 1919.
Próby zajęcia Łotwy podjęła więc po raz kolejny Rosja Radziecka. W tej sytuacji delegacja łotewska zwróciła się do rządu polskiego o pomoc, podpisując z nim 30 grudnia 1919 roku układ o pomocy wojskowej, rozszerzony 16 stycznia 1920 roku. Porozumienia te były podstawą do wspólnych polsko-łotewskich działań militarnych przeciwko bolszewikom w ramach tzw. operacji "Zima". Wojska polsko-łotewskie w liczbie 20 000 żołnierzy (z czego 12 000 polskich), dowodzone przez gen. Edwarda Śmigłego-Rydza, prowadziły walki podczas 30-stopniowych mrozów. Sprzymierzone wojska w ciągu stycznia opanowały cały teren Łatgalii (Inflant Polskich), wygrywając bitwę pod Dyneburgiem i zmuszając Rosję Radziecką do zawieszenia broni. W traktacie pokojowym, podpisanym w Rydze 11 sierpnia 1920, Rosja Radziecka uznała niepodległość Łotwy. W 1940, w czasie II wojny światowej, po zajęciu Łotwy przez wojska ZSRR, kraj ten został jedną z republik radzieckich.
Powiązane wydarzenia
Mapa
Osoby
Miejsca
| Osoba | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Rīga, Dzegužkalns | lv |
Cmentarze
| Osoba | ||
|---|---|---|
| 1 |  | Cenas (Cenu) brāļu kapi - Latvijas brīvības cīnītāju kapa vieta |
Reklamy
