Piotr Soprunienko
Piotr Soprunienko
- Geburt:
- 00.00.1908
- Tot:
- 23.06.1992
- Kategorien:
- , General, Kriegsverbrecher
- Friedhof:
- Geben Sie den Friedhof
Piotr Karpowicz Soprunienko (ros. Петр Карпович Сопруненко, ur. 1908 we wsi Isajky w rejonie bohusławskim w guberni kijowskiej, zm. 23 czerwca 1992 w Moskwie) – generał major, funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa, zbrodniarz komunistyczny.
Był funkcjonariuszem Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD) i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR (MWD), m.in. szefem Zarządu do spraw Jeńców Wojennych NKWD i jednym z głównych organizatorów i wykonawców masowego mordu dokonanego wiosną 1940 roku na oficerach Wojska Polskiego w ramach zbrodni katyńskiej.
Służbę w organach bezpieczeństwa Soprunienko rozpoczął w czerwcu 1939 roku, przechodząc tam z Armi Czerwonej, gdzie wcześniej sprawował wiele funkcji dowódczych (członkiem WKP(b) i żołnierzem Armii Czerwonej był od 1928). Także w 1938 roku ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego. Do 19 września 1939 roku pełnił służbę w sekretariacie Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR (NKWD). Następnie, po wydaniu przez ówczesnego szefa NKWD Ławrientija Berię rozkazu Nr 0308 z dnia 19 września 1939 powołującego Zarząd do spraw Jeńców Wojennych NKWD, stanął na jego czele.
Soprunienko był jednym z głównych organizatorów mordu na oficerach Wojska Polskiego, polskiego wywiadu i kontrwywiadu wojskowego i Policji Państwowej (zbrodnia katyńska). Na czele Zarządu ds. Jeńców Wojennych Soprunienko stał do 12 lutego 1943 roku, lecz pracował tam do maja 1944 roku, piastując wyższe stanowiska, pełniąc równocześnie funkcję komendanta obozu.
Od maja 1944 do maja 1945 roku sprawował funkcję szefa Zarządu NKWD, a następnie, do października 1946 roku, zarządu spraw wewnętrznych. Przez następny rok, czyli do października 1947, służył w Zarządzie Kadr Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR w stopniu generała majora.
W 1963 przeszedł w stan spoczynku.
Udział w śledztwie w sprawie zbrodni katyńskiej
W 1990 roku był przesłuchiwany w śledztwie w sprawie zbrodni katyńskiej przez prokuratorów rosyjskiej Głównej Prokuratury Wojskowej, jednak nie udzielił odpowiedzi na część zadawanych mu pytań.
Stopnie
- 1936 – kapitan Armii Czerwonej
- 1938 – major Armii Czerwonej
- 1940 – kapitan bezpieczeństwa państwowego (Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego-NKWD)
- 1942 – major bezpieczeństwa państwowego (Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego)
- 1943 – pułkownik bezpieczeństwa państwowego (NKWD))
- 1943 – komisarz bezpieczeństwa państwowego (NKWD)
- 1945 – generał major (NKWD)
Odznaczenia
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 27 września 1943 i 15 stycznia 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order "Znak Honoru" (26 kwietnia 1940)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (10 kwietnia 1945)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal jubileuszowy 30-lecia Radzieckiej Armii i Marynarki Wojennej
- Odznaka Zasłużonego Pracownika NKWD (18 lutego 1946)
Ursache: wikipedia.org
Keine Orte
| Name | Beziehung | Beschreibung | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Lawrenti Beria | Chef |
19.09.1939 | W Ostaszkowie utworzono obóz koncentracyjny dla polskich jeńców wojennych
19 września ludowy komisarz spraw wewnêtrznych Ławrentij Beria wydał rozkaz nr 0308, zgodnie z którym utworzono Zarząd NKWD ZSRR do Spraw Jeńców Wojennych (UPW – Uprawlenije po Diełam Wojennoplennych). Tym samym rozkazem polecono zorganizowanie ośmiu obozów jenieckich – ostaszkowskiego, juchnowskiego, kozielskiego, putywelskiego, kozielszczańskiego, starobielskiego, jużskiego i orańskiego. Tak zwaną obsługę operacyjno-czekistowską jeńców wojennych zajmował się Wydział Specjalny NKWD ZSRR. Do 23 września w Zarządzie ds. Jeńców został opracowany regulamin obozu dla jeńców wojennych. Przejściowo jeńcy byli gromadzeni w obozach rozdzielczych i 138 punktach odbiorczych, skąd następnie przekazywano ich do wyżej wymienionych obozów.
15.11.1939 | W Kozielsku utworzono obóz koncentracyjny dla polskich jeńców wojennych
19 września ludowy komisarz spraw wewnêtrznych Ławrentij Beria wydał rozkaz nr 0308, zgodnie z którym utworzono Zarząd NKWD ZSRR do Spraw Jeńców Wojennych (UPW – Uprawlenije po Diełam Wojennoplennych). Tym samym rozkazem polecono zorganizowanie ośmiu obozów jenieckich – ostaszkowskiego, juchnowskiego, kozielskiego, putywelskiego, kozielszczańskiego, starobielskiego, jużskiego i orańskiego. Tak zwaną obsługę operacyjno-czekistowską jeńców wojennych zajmował się Wydział Specjalny NKWD ZSRR. Do 23 września w Zarządzie ds. Jeńców został opracowany regulamin obozu dla jeńców wojennych. Przejściowo jeńcy byli gromadzeni w obozach rozdzielczych i 138 punktach odbiorczych, skąd następnie przekazywano ich do wyżej wymienionych obozów.
03.04.1940 | Rozpoczęły się masowe egzekucje polskich jeńców wojennych z obozów w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku
Zbrodnia katyńska (ros. Катынский расстрел, ang. Katyn massacre) – zbrodnia komunistyczna polegająca na rozstrzelaniu wiosną 1940 roku co najmniej 21 768 obywateli Polski, w tym ponad 10 tys. oficerów wojska i policji, na mocy decyzji najwyższych władz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich zawartej w tajnej uchwale Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku (tzw. decyzja katyńska). Egzekucji ofiar, uznanych za „wrogów władzy sowieckiej” i zabijanych strzałami w tył głowy z broni krótkiej, dokonała radziecka policja polityczna NKWD. W latach 1940–1990 władze ZSRR zaprzeczały swojej odpowiedzialności za zbrodnię katyńską, lecz 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie przyznały, że była to „jedna z ciężkich zbrodni stalinizmu”. Wiele kwestii związanych ze zbrodnią katyńską nie zostało jak dotąd wyjaśnionych.