Danuta Szaflarska
- Data urodzenia:
- 06.02.1915
- Data śmierci:
- 19.02.2017
- Data pogrzebu :
- 28.02.2017
- Kategorie:
- aktor, osoba długo żyjąca, uczestnik walk wyzwoleńczych
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zofia Danuta Szaflarska (ur. 6 lutego 1915 w Kosarzyskach, zm. 19 lutego 2017 w Warszawie) – polska aktorka.
Danuta Szaflarska urodziła się w 1915 roku na Sądecczyźnie. W połowie lat 30. XX w. przeprowadziła się do Warszawy, gdzie w 1939 roku ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. 14 września debiutowała w spektaklu Szczęśliwe dni (reżyseria: Bronisław Dąbrowski). Do 1941 roku występowała w Teatrze Polskim w Wilnie (głównie w sztukach Stanisławy Perzanowskiej i Michała Meliny), następnie w teatrach konspiracyjnych (1942–1945). Brała udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka. W 1945 wystąpiła w głównej roli w pierwszym polskim filmie powojennym – Zakazane piosenki. Po wojnie występowała w Teatrze Starym w Krakowie (1945–1946), Teatrze Kameralnym w Łodzi (1946–1949), Teatrze Współczesnym w Warszawie (1949–1954), Teatrze Narodowym w Warszawie (1954–1966), Teatrze Dramatycznym w Warszawie (1966–1985) i w Teatrze Rozmaitości (od 2010). Grała w filmach cenionych reżyserów, takich jak:
- Leonard Buczkowski (m.in. Zakazane piosenki i Skarb);
- Jan Rybkowski (m.in. Warszawska premiera);
- Stanisław Różewicz (m.in. Głos z tamtego świata);
- Tadeusz Konwicki (Dolina Issy);
- Andrzej Wajda (Korczak);
- Dorota Kędzierzawska (m.in. Diabły, diabły i Pora umierać);
- Agnieszka Holland (Janosik. Prawdziwa historia).
W 2007 została nagrodzona wyróżnieniem dla najlepszej aktorki podczas 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, za rolę w filmie Pora umierać. Wcześniej dwukrotnie, w latach 1991 (za Diabły, diabły) oraz w 1993 (za Pożegnanie z Marią) zdobyła na tym festiwalu wyróżnienie dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Nagrodzona Złotą Kaczką 2008 dla najlepszej aktorki stulecia kina polskiego.
8 marca 2008 odsłoniła swoją gwiazdę w Alei Gwiazd, na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.
Została członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010 oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.
Dwukrotnie zamężna, ma dwie córki – Marię z Janem Ekierem i Agnieszkę z Januszem Kilańskim.
Mieszkała w Warszawie. Zmarła 19 lutego 2017 w Warszawie w wieku 102 lat
Odznaczenia i nagrody
- 1954 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 1954 – Nagroda Państwowa III stopnia
- 1965 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji
- 1967 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia;
- 1978 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- 1996 – Nagroda „Złoty Wawrzyn Grzymały”, nagroda Bydgoskiego Towarzystwa Teatralnego
- 2002 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury w dziedzinie teatru
- 2004 – Nagroda Specjalna za Całokształt Twórczości Aktorskiej na 12. Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Operatorskiej „Camerimage” w Łodzi
- 2005 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski „w uznaniu wybitnych zasług dla kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej”
- 2007 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 2007 – Nagroda Prezesa TVP przyznana na 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
- 2007 – Nagroda „Feliks Warszawski” za najlepszą kobiecą rolę drugoplanową w spektaklu Daily Soup w Teatrze Narodowym
- 2007 – Wyróżnienie dla najlepszej aktorki podczas XXXII Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (za rolę w filmie Pora umierać)
- 2008 – Złota Kaczka 2008 dla najlepszej aktorki stulecia kina polskiego
- 2008 – Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii Teatr
- 2009 – Nagroda im, Cypriana Kamila Norwida „Dzieło Życia”
- 2013 – Orzeł za osiągnięcia życia
- 2013 – Laureatka „Superwiktora” podczas gali wręczenia „Wiktorów” – nagród Akademii Telewizyjnej
- 2013 – Nagroda Gustaw, nagroda Związku Artystów Scen Polskich przyznawana za szczególne zasługi dla środowiska teatralnego.
- 2014 – Diament Trójki
- 2015 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Jan Ekier | mąż |
01.08.1944 | O 17:00 (Godzina "W") wybuchło powstanie warszawskie
Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.
08.01.1947 | Premiera pierwszego polskiego powojennego filmu fabularnego "Zakazane piosenki" w reżyserii Leonarda Buczkowskiego
Zakazane piosenki – polski muzyczny film fabularny z 1946 roku, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego według scenariusza Ludwika Starskiego. Film upamiętnia antyniemiecką i partyzancką twórczość muzyczną czasów II wojny światowej, jednocześnie przedstawiając w epizodach historię okupacji niemieckiej od kapitulacji wrześniowej, aż po wkroczenie Armii Czerwonej do Warszawy. Przedstawione w nim piosenki są w większości oparte na autentycznej twórczości wykonawców ulicznych i orkiestr podwórkowych.