Kazimierz Bujnicki
Kazimierz Bujnicki
- Data urodzenia:
- 30.09.1788
- Data śmierci:
- 15.08.1878
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Kazimirs Buiņickis, Kazimierz Bujnicki
- Kategorie:
- mason, publicysta, szlachcic, urodzony na Łotwie, urzędnik, wydawca, wykładowca
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Kazimierz Bujnicki (ur. 30 listopada 1788 w Dagdzie koło Dyneburga, zm. 14 lipca 1878 tamże) – polski pisarz.
Jeden z organizatorów życia umysłowego w Inflantach i na Białorusi. W latach (1842-1849) wydawał w Wilnie czasopismo "Rubon". Współpracował z "Tygodnikiem Petersburskim", "Ateneum" i "Kroniką Rodzinną". Ogłosił kilka powieści obyczajowych: "Wędrówki po małych drogach" (1841), "Pamiętniki księdza Jordana" (1849-1852), utwór wierszowany "Stanowisko poety" (1848) oraz "Komedie prozą i wierszem" (1851).
Publikacje
- Wędrówka po małych drogach. Szkice obyczajów na prowincji, T. I, Wilno 1841.
- Wędrówka po małych drogach. Szkice obyczajów na prowincji, T. II, Wilno 1841.
- Siostra Giertruda. Powieść wierszem napisana, Wilno 1842.
- Rubon. Pismo poświęcone pożytecznej rozrywce, Wilno 1842-1849.
- Komedye prozą i wierszem, Wilno 1851.
- Nowa wędrówka po małych drogach. Szkice obyczajowe, T. I, Wilno 1852.
- Nowa wędrówka po małych drogach. Szkice obyczajowe, T. II, Wilno 1852.
- Pamiętniki księdza Jordana. Obrazek Inflant w XVII wieku, Tom I. Wilno 1852.
- Pamiętniki księdza Jordana: obrazek Inflant w XVII wieku, Tom II. Wilno 1852.
- Stara panna. Powieść współczesna, Wilno 1855.
- Biórko. Obrazek obyczajowy z lat ostatnich minionego wieku, Cz. 1, Wilno 1862.
- Biórko. Obrazek obyczajowy z lat ostatnich minionego wieku, Cz. 2, Wilno 1862.
- Helēna Vasiļjeva. Vēļreiz par Kazimiru Buiņicki. Tāvu zemes kalendars. Latgolas kulturas centrs, Rēzekne 2009. 106.-109.lpp.
- Pēteris Zeile. Hilzenu un Buiņicku davums Lagolas kultūrvēsturē. Tāvu zemes kalendars. Latgolas kulturas centrs, 70.-73. lpp. Rēzekne 2006.
- Ai, māte Latgale. Atskati Latgales vēsturē un kultūrvēsturē. Annele,2001.
- Pēteris Zeile. Kazimers Buiņickis. Tāvu zemes kalendars. Latgolas kulturas centra izdevniecība, Rēzekne 1996. 54.-66.lpp.
- Pēteris Zeile. Kazimirs Buiņickis un Gustavs Manteifelis. Vieta un vērtējums Latvijas kultūrā. Poļu kultūra Latvijā. Polijas republikas vēstniecība. Latvijas Zinātņu akadēmijas vēstis. - Nr.2(1993). - 14.-18. lpp. Rīgā, 1994.
- Tadeusz Bujnicki, Krzysztof Zajas. Wilno literackie na styku kultur. Universitas. Kraków. 2007. ISBN 978-83-242-0727-5
- Tadeusz Bujnicki. W Wielkim Księstwie Litewskim i w Wilnie. DiG 2010. ISBN 978-83-7181-605-5
- Gustaw Manteuffel, Inflanty polskie oraz Listy znad Bałtyku, wstęp, redakcja i opracowanie tekstu Krzysztof Zajas, Kraków 2009. ISBN 97883-242-1296-5 str. XVII, 43, 109, 137.
- Krzysztof Zajas. Nieobecna kultura. Przypadek Inflant Polskich. Universitas. Kraków. 2008. ISBN 978-83-242-1296-5 str. 22, 27, 132-133, 149-153, 224, 242, 295-296, 298-299, 308-309, 312-324, 335, 351.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Emilia Broel-Plater | daleki krewny | |
| 2 |  | Leons Plāters | daleki krewny | |
| 3 |  | Ainārs Ritenbergs | wyznawca tej samej idei | |
| 4 |  | Ludwik Mierosławski | wyznawca tej samej idei | |
| 5 |  | Ignacy Łukasiewicz | wyznawca tej samej idei |
04.11.1794 | Insurekcja kościuszkowska: wojska rosyjskie zdobyły szturmem Pragę i dokonały rzezi około 20 tys. mieszkańców
Obrona Pragi (rzeź Pragi) – ostatnie starcie zbrojne insurekcji kościuszkowskiej, a zarazem ostatnia bitwa Rzeczypospolitej Obojga Narodów, rozegrana w obronie Warszawy 4 listopada 1794 roku.
02.10.1802 | Kauguru nemieri. Sacelšanās sākums
26.03.1819 | Dzimtbūšanas atcelšana Vidzemē
Pateicoties itāļu grāfa Pauluči veiksmīgajai darbībai Rīgas, vēlāk Baltijas gubernatora amatā Napoleona uzbrukuma laikā un pēc tā, cars Aleksandrs I ņēma vērā viņa ieteikumus valsts pārvaldē. Viena no šādām reformām bija dzimtbūšanas atcelšana, kas Baltijas guberņās notika divas paaudzes (40 gadus) ātrāk, kā citās Krievijas okupētajās teritorijās.
29.11.1830 | W nocy młodzi słuchacze Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie pod wodzą porucznika Piotra Wysockiego wraz z cywilnymi spiskowcami rozpoczęli powstanie listopadowe
Powstanie listopadowe, wojna polsko-rosyjska 1830-1831 – polskie powstanie narodowe przeciw Rosji, które wybuchło w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku, a zakończyło się 21 października 1831 roku. Zasięgiem swoim objęło Królestwo Polskie i część ziem zabranych (Litwę, Żmudź i Wołyń).
15.12.1862 | Otwarto Kolej Warszawsko-Petersburską
Kolej Warszawsko-Petersburska (Петербурго-Варшавская железная дорога, Petierburgo-Warszawskaja żeleznaja doroga) – historyczna linia kolejowa łącząca Warszawę z Petersburgiem w Rosji. Była to druga linia kolejowa na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego, otwarta w 1862.
22.01.1863 | Wybuch Powstania styczniowego w Królestwie Polskim
Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane.