Kim Ir Sen

Kim Ir Sen, właśc. Kim Il-song albo Kim Song-dżu, kor. 김일성 (ur. 15 kwietnia 1912 w Mangyŏngdae koło Pjongjangu, zm. 8 lipca 1994 w Pjongjangu) – koreański polityk, były przywódca Korei Północnej, marszałek i generalissimus Koreańskiej Armii Ludowej, od 1998 roku Wieczny Prezydent.

Biografia

Kim Hyong Jik, ojciec przywódcy, był działaczem chrześcijańsko-narodowej opozycji wobec japońskiej okupacji Korei. Mimo starań, takich jak zapisanie do szkoły misyjnej, nie udało mu się zaszczepić w synu wiary chrześcijańskiej.

Od 1924 roku Kim Ir Sen przebywał w Chinach, gdzie wstąpił do młodzieżowego ruchu marksistowskiego. Należał do partyzantki koreańskiej w latach 30. XX wieku, walczącej z okupacją japońską. Od 1931 należał do Komunistycznej Partii Korei, na której czele stanął w 1945 (od 1948 r. jest to Partia Pracy Korei). Zdobył wykształcenie wojskowe i polityczne w ZSRR, podczas II wojny światowej służył w Armii Czerwonej, dowodząc oddziałem Koreańczyków (w stopniu majora). Na przywódcę partii i państwa koreańskiego wybrano go z powodu braku bardziej kompetentnego kandydata, mimo że nie posiadał właściwego przygotowania ideologicznego i był bardzo słabo wykształcony (zdaniem amerykańskiego badacza Korei Północnej, B.R. Myersa był niewątpliwie najsłabiej wykształconym przywódcą w całym bloku wschodnim).

Po klęsce Japonii w 1945 powrócił do Korei i w lutym 1946 powołał na północy kraju tymczasowy rząd komunistyczny (Tymczasowy Komitet Ludowy Korei Północnej), proklamując następnie (1948) Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną. Stanął na jej czele jako premier. W 1953 otrzymał stopień marszałka.

Dążąc do siłowego zjednoczenia państw koreańskich, zaatakował w 1950 Koreę Południową; wywołana tymi wydarzeniami wojna koreańska, w którą zaangażowały się USA i Chiny, skutkowała izolacją Korei Północnej. Kim Ir Sen przyjął politykę rozwoju gospodarczego opartego na własnych zasobach i produkcji, bez udziału czynników zagranicznych (tzw. filozofia Dżucze); dążył także do wyprodukowania własnej broni atomowej.

Stworzony przez niego kult jednostki, widoczny na każdym kroku, ukazał m.in. Andrzej Fidyk w filmie dokumentalnym Defilada.

Kim Ir Sen był tytułowany "Wielkim Wodzem"; w 1972 objął stanowisko prezydenta. Kult Kima pozostał obecny także po jego śmierci, co wyraża się m.in. nieobsadzeniem urzędu prezydenta i nadaniem pośmiertnym tytułu "wiecznego prezydenta" w 1998.

Po śmierci jego ciało zostało zmumifikowane (zabalsamowane). Przywódcą Korei Północnej został po jego śmierci syn, Kim Dzong Il.

Kim Ir Sen zajmuje drugie miejsce spośród dyktatorów w długości rządzenia. Stał na czele Korei Płn. w latach 1948–1994, czyli przez 46 lat. Wyprzedza go Fidel Castro, były przywódca Kuby, który rządził swoim krajem przez 49 lat.

Kult

W Korei Północnej znajduje się ponad 500 pomników Kim Ir Sena. W Pjongjangu znajduje się Uniwersytet im. Kim Ir Sena, Stadion im. Kim Ir Sena, Plac Kim Ir Sena, a także wzniesiony na cześć jego oraz ideologii dżucze 170-metrowy monument – Wieża Dżucze.

Portret Kim Ir Sena widnieje na wielu banknotach północnokoreańskich.

W okresie od 1940 r. do 2000 r. Kim Ir Sen został odznaczony ponad 230 orderami, medalami, nagrodami i zaszczytnymi tytułami pochodzącymi z ponad 70 krajów i od więcej niż 10 organizacji międzynarodowych.

Kim Ir Sen na plakacie propagandowym Pomnik Kim Ir Sena (z lewej) na wzgórzu Mansudae w Pjongjangu, w 2012 odrestaurowany i uzupełniony o pomnik Kim Dzong Ila (z prawej)   Kim Hyŏng Jik   Kang Pan Sŏk                                                                                                                       Kim Dzong Suk   Kim Ir Sen   Kim Sŏng Ae                                                                                                                                                                                                                                                               Kim Yŏng Suk     Sŏng Hye Rim   Kim Dzong Il   Ko Yŏng Hŭi   Kim Ok   Kim Kyŏng Hŭi   Jang Sŏng T'aek   Kim Kyŏng Jin   Kim P'yŏng Il   Kim Yŏng Il                                                                             Kim Sŏl Song   Kim Dzong Nam   Kim Dzong Czol   Kim Dzong Un   Ri Sŏl Ju                                         Kim Han Sol

Zobacz też

• Pieśń o Generale Kim Ir Senie

Przypisy

↑ Od 1972 do śmierci w 1994 formalną głową państwa był Kim Ir Sen jako prezydent, który w 1998 roku został nazwany "Wiecznym Prezydentem". Zgodnie z prawem, tylko jemu przysługuje tytuł głowy państwa. Uznał ten fakt prezydent Armenii Serż Sarkisjan, kiedy przesłał kondolencje Kim Ir-Senowi z powodu śmierci Kim Dzong Ila Armenian President condoles with the deceased – newspaper. Jego syn i następca, Kim Dzong Il (zm. 17 grudnia 2011), nie przyjął tytułu prezydenta kraju, a jedynie urząd Przewodniczącego Narodowej Komisji Obrony, który jednak sprawuje faktycznie najwyższą władzę w kraju. ↑ Forma Kim Ir Sen pochodzi z błędnie odczytanej transkrypcji rosyjskiej. ↑ K. Janicki, Korea Północna. Radziecki wypadek przy pracy, "Ciekawostki historyczne", 19 czerwca 2001. ↑ Brian Reynolds Myers, Najczystsza rasa. Propaganda Korei Północnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, s. 26, ISBN 978-83-01-16589-5. ↑ Waldemar J. Dziak: Korea. Pokój czy wojna, s.48 ↑ Jane Portal: Art under control in North Korea. ISBN 978-1861892362. ↑ V. M. Smornov: Duel (ros.). 2001-06-10. [dostęp 2011-04-05].

Bibliografia

 

• B. Jordan, A. Lenz: Księga 100 polityków stulecia, tłum. A. Sąpoliński, wyd. Interart, Warszawa 1997, str. 114-115 ISBN 83-7060-508-7
• Brian Reynolds Myers: Najczystsza rasa. Propaganda Korei Północnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, ISBN 978-83-01-16589-5.