Powiedz o tym miejscu
pl

Walther von Brauchitsch

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
04.10.1881
Data śmierci:
18.10.1948
Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
Walther Heinrich Alfred Hermann von Brauchitsch
Inne nazwiska/pseudonimy:
Valters fon Brauhičs, Valters Henrihs Alfrēds Hermanis fon Brauhičs, Вальтер фон Браухич, Ва́льтер Ге́нрих Альфре́д Ге́рман фон Бра́ухич, Вальтер фон Браухич
Kategorie:
generał, marszałek, nazista, żołnierz
Narodowość:
 niemiecka
Cmentarz:
Określ cmentarz

Walther Heinrich Alfred Hermann von Brauchitsch (ur. 4 października 1881 w Berlinie, zm. 18 października 1948 w Hamburgu) – niemiecki feldmarszałek, naczelny dowódca niemieckich wojsk lądowych w okresie 1938-1942.

Pochodzenie

Walther von Brauchitsch był synem pruskiego generała kawalerii Bernharda von Brauchitscha (1833-1910) i Charlotte von Gordon (1844–1906). Pochodził z prastarego śląskiego rodu szlacheckiego pochodzenia serbołużyckiego, znanego już w XIV wieku.

Życiorys

W 1895 roku wstąpił jako kadet do szkoły kadetów w Poczdamie. W marcu 1900 po ukończeniu korpusu kadetów jako ochotnik wstąpił w stopniu podporucznika do 3. Pułku Grenadierów im Królowej Elżbiety w Charlottenburg (Königin Elisabeth-Garde-Grenadier-Regiment Nr. 3). Rok później przeniósł się do 3. Pułku Artylerii Polowej (Garde-Feld-Artillerie-Regiment Nr. 3). Od 10 lutego do 31 maja 1903 uczestniczył w kursie w Szkole Artylerii Pieszej. Od 1 do 13 maja 1905 był przydzielony do fabryki broni w Spandau. Od 5 lutego 1906 do 28 lutego 1909 pełnił funkcję adiutanta II Batalionu w Pułku Artylerii nr 3 (3. Garde Feld-Artillerie-Regiment). Wówczas otrzymał awans do stopnia porucznika. W 1909 został tymczasowo przeniesiony do sztabu generalnego choć nie ukończył Akademii Wojennej. Od 13 kwietnia 1909 do 31 marca 1912 służył jako adiutant pułku w 3 Pułku Artylerii. Pod koniec 1913 został przeniesiony do sztabu generalnego i awansowany na kapitana.

Podczas I wojny światowej służył w różnych jednostkach jako oficer sztabowy. W 1918 otrzymał awans na stopień majora. Po wojnie pozostał w Reichswehrze. W 1925 został podpułkownikiem, a 3 lata później pułkownikiem. W 1929 mianowano go szefem departamentu wyszkolenia w ministerstwie spraw wojskowych. 1 października 1931 otrzymał awans na generała-majora. 1 marca 1932 mianowano go inspektorem artylerii.

W 1933 został dowódcą Okręgu Korpusu nr 1 i dowódcą I Dywizji Piechoty w Królewcu. Na początku 1934 otrzymał awans na generała-porucznika. 1 października 1935 został dowódcą 1. Korpusu. 20 kwietnia 1936 mianowano go generałem artylerii. 1 kwietnia 1937 powierzono mu dowództwo nowo powstałej Gruppenkomando IV w Lipsku. 4 lutego 1938 został naczelnym dowódcą wojsk lądowych (Oberbefehlshaber des Heeres) i otrzymał awans na generała-pułkownika (Generaloberst).

Podczas II wojny światowej kierował kampanią przeciwko Polsce w 1939 roku. Jako naczelny dowódca lądowych wojsk niemieckich w Polsce Brauchitsch otrzymał od Adolfa Hitlera władzę wykonawczą na obszarach polskich i już 1 września 1939 wydał odezwę do ludności polskiej.

W 1940 dowodził wojskami niemieckimi w Danii, Norwegii i Francji. 19 lipca 1940 został awansowany do stopnia feldmarszałka i otrzymał zadanie przeprowadzenia ataku na ZSRR. W 1941 dowodził działaniami Wehrmachtu na Bałkanach i atakiem na Związek Radziecki. Brauchitsch został obarczony przez Adolfa Hitlera winą za niepowodzenia pod Moskwą i 19 grudnia 1941 r. zdymisjonowany. W latach 1942-1945 mieszkał głównie w zameczku myśliwskim Tři Trubky na poligonie Brdy koło Przybramia (czes. Příbram).

12 stycznia 1945 wraz z oddziałami Reichsarbeitsdienst przez Czechy uciekł drogą kolejową do Niemiec. Brauchitscha aresztowano po wojnie w jego domu w Szlezwiku-Holsztynie. Był świadkiem w procesie norymberskim. Nie dożył do swojego procesu; zmarł na niewydolność krążenia w brytyjskim szpitalu wojskowym.

Życie prywatne

Ożenił się 29 grudnia 1910 we Fretzdorf z Elisabeth von Karstedt (ur. 1 marca 1881 w Rossow; zm. 15 czerwca 1952 w Brunszwiku), córką Achima von Karstedt, właściciela dóbr Fretzdorf i Elisabeth von Rohr-Wahlen-Jürgaß. Rozwiódł się z nią 8 kwietnia 1938 w Berlinie. Z małżeństwa pochodziło troje dzieci.

Po raz drugi ożenił się 23 września 1938 w Szczawnie-Zdroju z Charlotte Rüffer (ur. 8 lipca 1903 w Bolkowie; zm. 14 czerwca 1992 w Brunszwiku), córką sędziego Georga Rüffera i Else Wendorf.

Jego siostra Hedwig von Brauchitsch była przełożoną klasztoru ewangelickich diakonis w Ząbkowicach Śląskich. Jego bratankiem był kierowca wyścigowy Manfred von Brauchitsch (1905–2003).

Odznaczenia

Walter von Brauchitsch był odznaczony m.in. Krzyżem Rycerskim Orderu Żelaznego Krzyża i złotą odznaką honorową NSDAP.

Ważniejsze odznaczenia:

  • Order Rodu Hohenzollernów – Krzyż Rycerski z Mieczami
  • Krzyż Żelazny II i I klasy (I wojna św.)
  • Krzyż Zasługi Wojskowej z dekoracją wojenną (Militärverdienstkreuz) (Austro-Węgry, 1915)
  • Krzyż Honorowy dla frontowców
  • Złota odznaka NSDAP
  • Order Białej Róży – Krzyż Wielki (Finlandia, 10 marca 1939)
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (30 września 1939)
  • Order Michała Walecznego klas III, II, I (Rumunia)
  • Krzyż Wielki Orderu Zasługi z Mieczami (Węgry)
  • Order Krzyża Wolności – Krzyż Wielki (Finlandia, 25 czerwca 1942)
  • Order Wschodzącego Słońca I klasy (Japonia, 26 września 1942)

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Manfred von BrauchitschManfred von Brauchitschkrewny15.08.190505.02.2003
        2Otto SkorzenyOtto Skorzenywyznawca tej samej idei12.06.190805.07.1975
        3Rudolf HeßRudolf Heßwyznawca tej samej idei26.04.189417.08.1987
        4Wilhelm KeitelWilhelm Keitelwyznawca tej samej idei22.09.188216.10.1946
        5Verners BlombergsVerners Blombergswyznawca tej samej idei02.09.187814.03.1946
        6Hermann  GöringHermann Göringwyznawca tej samej idei12.01.189315.10.1946
        7Heinrich HimmlerHeinrich Himmlerwyznawca tej samej idei07.10.190023.05.1945
        8Adolf HitlerAdolf Hitlerwyznawca tej samej idei20.04.188930.04.1945

        19.12.1941 | Hitlers kļūst par Vācijas armijas virspavēlnieku

        Prześlij wspomnienia

        01.10.1946 | Ogłoszono wyroki wobec przywódców III Rzeszy sądzonych przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze

        Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze – organ wymiaru sprawiedliwości powołany w 1945 r. z inicjatywy Francji, USA, Wielkiej Brytanii i ZSRR w celu osądzenia głównych zbrodniarzy wojennych Rzeszy Niemieckiej z okresu II wojny światowej, oskarżonych o zbrodnie wojenne, przeciwko pokojowi i przeciwko ludzkości. Procedował od 20 listopada 1945 do ogłoszenia wyroku w dniu 1 października 1946.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe