Wilhelm Keitel

Wilhelm Bodewin Johann Gustav Keitel (ur. 22 września 1882 pod Bad Gandersheim na terenie Księstwa Brunszwiku, stracony 16 października 1946 w Norymberdze) – niemiecki feldmarszałek (od lipca 1940 roku) z czasów II wojny światowej.

Biografia

I wojna światowa

Wstąpił do artylerii polowej wojsk pruskich Armii Cesarstwa Niemieckiego. Brał udział w I wojnie światowej, początkowo jako oficer frontowy, a od 1916 r. w sztabie pułku.

Okres międzywojenny

W latach 1926-1933 dowodził wydziałem organizacyjnym Sztabu Generalnego Reichswehry (Truppenamt). Od 1935 roku był szefem Zarządu Ogólnego Wehrmachtu, a w lutym 1938 został szefem Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu (Oberkommando der Wehrmacht, OKW).

II wojna światowa

Brał udział w przygotowywaniu większości najważniejszych działań wojennych, m.in. planowaniu agresji na Polskę w 1939. 22 czerwca 1940 roku osobiście prowadził negocjacje na temat zawieszenia broni w wojnie z Francją i podpisał akt zawieszenia broni w Compiègne.

Keitel był odpowiedzialny za liczne zbrodnie wojenne Wehrmachtu. Podpisał m.in. rozkazy dotyczące traktowania jeńców radzieckich oraz Rosjan na terenach okupowanych (6 czerwca 1941 roku podpisał tzw.Kommissarbefehl, czyli rozkaz rozstrzeliwania radzieckich komisarzy). 7 grudnia 1941 roku feldmarszałek Wilhelm Keitel podpisał specjalny dekret Adolfa Hitlera o nazwie Nacht und Nebel (pol. Noc i mgła) nakazujący represje (aresztowania i umieszczania w obozach koncentracyjnych) członków opozycji antyhitlerowskiej działających w okupowanych państwach Europy Zachodniej – w wyniku akcji dokonano wymordowania ok. 7000 osób.

8 maja 1945 roku podpisał w Berlinie akt bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych.

Proces i wyrok

Aresztowany 13 maja 1945, został osądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze i za zbrodnie wojenne skazany na karę śmierci przez powieszenie. Keitel prosił później o zamianę sposobu wykonania wyroku na rozstrzelanie, Sojusznicza Rada Kontroli Niemiec odrzuciła jednak prośbę. Oczekując na wykonanie wyroku śmierci napisał autobiografię.

Wyrok wykonano 16 października 1946 roku. Podobno umierał długo, około 27 minut, powodem była źle skonstruowana szubienica.[potrzebne źródło] Prace nad nią nadzorował teksański żołnierz, sierżant John C. Woods, który już wtedy miał za sobą ponad 100 wykonanych wyroków śmierci.