Wojska rosyjskie rozpoczęły likwidację Siczy Zaporoskiej

15 czerwca 1775 realizując projekt Grigorija Potiomkina, wojska rosyjskie pod dowództwem generała 1. armii Piotra Tekely w sile 10 pułków piechoty, 8 pułków kawalerii i 13 pułków dońskich kozaków, otoczyły umocnienia Siczy i ogłosiły, że Sicz została zlikwidowana. Przewaga wojsk rosyjskich była tak duża, że poddano się bez walki. Większość Kozaków uciekła w nocy czółnami na ziemie Chanatu Krymskiego, natomiast umocnienia i budynki zostały rozebrane, archiwum i skarbiec wywiezione do Moskwy, a starszyzna: Ataman koszowy Piotr Kalniszewski, pisarz wojskowy Hłoba i sędzia Pawło Hołowaty aresztowana i skazana na więzienia lub zesłanie. Cała operacja odbyła się przy okazji powrotu armii rosyjskiej z frontu tureckiego po zawarciu w dniu 21 lipca 1774 traktatu w Küczük Kajnardży.

"Ziemie kozackie przyłączono częściowo do guberni noworosyjskiej, a częściowo do azowskiej. Wprowadzono rosyjską administrację i sądownictwo, zlikwidowano skarb wojskowy, zatarto wszelkie ślady autonomii. Zaporoże stało się częścią składową państwa rosyjskiego. Większość Kozaków zamieniono w chłopstwo, część wcielono do różnych pułków rosyjskich bądź osiedlono na nowych terenach".

Manifest Katarzyny II brzmiał -- "Sicz Zaporoska została zniszczona z wykluczeniem na przyszłe lata i samej nazwy zaporoskich Kozaków (...) na rozkaz nasz przez postępki swoje (...) i okazane przez Kozaków nieposłuszeństwo wobec naszych najwyższych rozkazów".

Ziemie Zaporoża nadano dworzanom carskim (Grigorij Potiomkin, Aleksander Wiaziemski, Prozorowski, Cyryl Razumowski).

Przyczyny likwidacji Siczy Zaporoskiej:

• udział Zaporożców w Powstaniu Pugaczowa;
• uzyskanie przez Rosję po wojnie z Turcją (1768-1774) wybrzeża Morza Czarnego, a co za tym idzie, minimalizacja znaczenia Kozaków jako strażników pogranicza;
• Sicz Zaporoska - ośrodek antyfeudalnej walki ludu, wprowadzający anarchię, nie mógł istnieć w absolutystycznym i scentralizowanym mocarstwie, jakim była wtedy Rosja
• Ekspansjonizm rosyjski dążący do wchłonięcia żyznych stepów Zaporoża, nadających się znakomicie pod kolonizację.