Ryszard Kapuściński
- Data urodzenia:
- 04.03.1932
- Data śmierci:
- 23.01.2007
- Data pogrzebu :
- 31.01.2007
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Rišards Kapusciņskis, Ryszard Kapuściński
- Kategorie:
- dziennikarz, pisarz
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Ryszard Kapuściński (ur. 4 marca 1932 w Pińsku, zm. 23 stycznia 2007 w Warszawie) – polski reportażysta, publicysta, poeta i fotograf, zwany "cesarzem reportażu".
Jest najczęściej, obok Stanisława Lema, tłumaczonym polskim autorem.
Urodził się w rodzinie nauczycielskiej, jego ojciec walczył w 1939 w stopniu podporucznika w SGO Polesie. Po 17 września dostał się do niewoli radzieckiej. Wraz z kilkoma kolegami udało mu się uciec z kolumny prowadzonej na Smoleńsk i po zamianie ubrania na cywilne powrócił do Pińska (Artur Domosławski w książce "Kapuściński non-fiction" podaje fakt niewoli i ucieczki w wątpliwość). W obawie przed deportacją do Kazachstanu wyjechał z rodziną do swoich rodziców mieszkających w Przemyślu, a następnie w głąb okupowanej Polski. Pozostałą część okupacji Ryszard Kapuściński wraz z rodzicami spędził w Sierakowie, w Puszczy Kampinoskiej, koło wsi Palmiry oraz w Świdrze (obecnie w granicach Otwocka).
Debiutował poetycko w wieku 17 lat w tygodniku Dziś i Jutro. W 1950 zdał maturę w warszawskim gimnazjum im. Stanisława Staszica. W latach 1953–1981 był członkiem PZPR. W 1956 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i rozpoczął pracę (początkowo jako goniec) w redakcji Sztandaru Młodych. W 1956 otrzymał pierwszą nagrodę – Złoty Krzyż Zasługi – za reportaż To też jest prawda o Nowej Hucie, opisujący trudne warunki życia robotników na budowie kombinatu. W tym samym roku odbył swą pierwszą podróż zagraniczną – do Indii. Odszedł z gazety w 1958, odwołany przez redakcję za poparcie dla krytycznego wobec władzy tygodnika Po Prostu.
Przeniósł się do Polityki. Od 1962 pracował dla PAP jako stały korespondent zagraniczny w Afryce, Ameryce Łacińskiej i Azji. Dokumentował upadek cesarstwa w Etiopii i Iranie. Od 1974 w tygodniku Kultura. Przełożył na język polski Dziennik z Boliwii Che Guevary. Był zaprzyjaźniony z Salvadorem Allende.
W 1987 Royal Court Theatre w Londynie wystawił sceniczną adaptację jego książki Cesarz, opisującej upadek reżimu Haile Selassie I w Etiopii (wystawiany potem także w kraju). W 1996 wyróżniony nagrodą imienia Jana Parandowskiego, w 1999 otrzymał "Ikara". Wybrany przez środowisko dziennikarskie Dziennikarzem wieku w plebiscycie miesięcznika Press. Laureat Nagrody im. Dariusza Fikusa za rok 2004. Doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego (17 października 1997), Uniwersytetu Wrocławskiego (2001), Uniwersytetu Jagiellońskiego (2004) i Gdańskiego (29 stycznia 2004). Łącznie otrzymał ponad 40 nagród i wyróżnień. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Zmarł 23 stycznia 2007 w wieku 74 lat, po rozległym zawale serca, na oddziale kardiochirurgii szpitala przy ul. Banacha w Warszawie. Jego śmierci poświęcone zostało dużo miejsca zarówno w polskich jak i światowych mediach. Na pierwszych stronach swych wydań pisały o Kapuścińskim największe gazety, jak New York Times, Le Monde czy El Pais. Na ręce ambasadora RP w Hiszpanii kondolencje z powodu śmierci pisarza złożyła hiszpańska para królewska oraz książę Asturii. To cios dla polskiej literatury, dla polskiej kultury – tak o śmierci Ryszarda Kapuścińskiego mówił w rozmowie z dziennikarzami w tureckim Adampolu prezydent Lech Kaczyński.
Msza święta żałobna rozpoczęła pogrzeb 31 stycznia 2007 o godz. 11 w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie. Przewodniczył jej prymas Polski kard. Józef Glemp. Mszę koncelebrowali m.in. kapelan Rodzin Katyńskich ks. prałat Zdzisław Peszkowski, kapelan prezydenta RP, ks. prałat Roman Indrzejczyk i ks. Adam Boniecki z "Tygodnika Powszechnego". Homilię prymasa odczytał ksiądz Piotr Pawlukiewicz.
Współpraca z wywiadem PRL
27 maja 2007 tygodnik "Newsweek" w artykule Igora Ryciaka ujawnił, że Kapuściński od 1965 do 1972 (lub 1977) roku współpracował z wywiadem PRL. W IPN odnalazły się analizy odwiedzanych przez niego krajów i pisane przez niego opisy kilku osób, z którymi się spotykał.
Żona, Alicja Kapuścińska, twierdzi natomiast, że mąż nie przejmował się rejestracją (jako współpracownika) przez SB utrzymując, że wszyscy wyjeżdżający za granicę dziennikarze są umieszczeni w tych aktach jako potencjalni informatorzy.
Najważniejsze nagrody i tytuły, które otrzymał Ryszard Kapuściński
1956
- Złoty Krzyż Zasługi
1959
- Nagroda im. Juliana Bruna
1967
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki
1974
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
1975
- Nagroda im. Bolesława Prusa
- Nagroda Miesięcznika Literackiego i Nowych Książek
1976
- Nagroda Państwowa II stopnia
1978
- Nagroda Kultury
- Uznanie Cesarza za trzecią książkę 40-lecia przez Politykę
- Międzynarodowa Nagroda Dziennikarska
1980
- Kowadło – nagroda Kuźnicy
1983
- Cesarz książką roku wg Sunday Times
1990
- Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego
- Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych
1994
- Nagroda Alfreda Jurzykowskiego
- Nagroda Niemieckich Wydawców i Księgarzy
1995
- Nagroda Prix d'Astrolabe
- Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego
1996
- Nagroda Fundacji Turzańskich
1997
- Nagroda miesięcznika Odra
- Nagroda Instytutu J. Piłsudskiego w dziedzinie literatury im. Josepha Conrada
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego
1999
- Statuetka Ikara za książkę Heban
- Nagroda literacka Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Bogumiła Lindego
- Hanzeatycka Nagroda Goethego
- Tytuł Dziennikarza Wieku przyznany przez 50 najlepszych polskich dziennikarzy
2000
- Premio Internazionale Viareggio Versilia
- Nagroda literacka Ruchu Oporu za Heban
- Nagroda Premio Internazionale Feudo di Maida za Heban
- Nagroda Creola przyznana przez Uniwersytet Boloński za całokształt
2001
- Bursztynowy Motyl – za najlepszą podróżniczą książkę roku (Lapidarium IV)
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego
- Super Wiktor
- The Prix Tropiques
2002
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Sofijskiego
- Nagroda Miesięcznika i Wydawnictwa Znak im. Księdza Józefa Tischnera
- Order Ecce Homo
- Nagroda stowarzyszenia Liber Press
2003
- Nagroda Premio Grinzane Cavour
- Nagroda Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent” z Lublina
- Nagroda Księcia Asturii
- Nagroda Literacka Podporiusz
2004
- Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego
- Nagroda im. Brunona Kreisky'ego
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego
2005
- Nagroda miesięcznika Nowe Książki
- Nagroda im. Dariusza Fikusa
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Barcelońskiego Ramon Llull[10]
- Nagroda literacka im. Elsy Morante w kategorii "Kultura Europy" za Podróże z Herodotem
- Nagroda literacka Nike czytelników za Podróże z Herodotem
- Złoty medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Zbigniew Messner | członkowie tej samej partii | ||
2 | Piotr Jaroszewicz | członkowie tej samej partii | ||
3 | Henryk Jabłoński | członkowie tej samej partii | ||
4 | Edward Gierek | członkowie tej samej partii |
27.11.1895 | Alfred Nobel ustanowił nagrodę swojego imienia
Nagroda Nobla – wyróżnienie przyznawane za wybitne osiągnięcia naukowe, literackie lub zasługi dla społeczeństw i ludzkości, ustanowione ostatnią wolą fundatora, szwedzkiego przemysłowca i wynalazcy dynamitu – Alfreda Nobla.