Wojciech Gerson

Wojciech Gerson

ur. 1 lipca 1831 w Warszawie,

zm. 25 lutego 1901 tamże

polski malarz, pejzażysta, przedstawiciel realizmu, historyk sztuki, pedagog.

Młodość

Uczeń warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, kształcił się w Petersburgu, od 1856 u Leona Cognieta w Paryżu, w 1858 osiedlił się w Warszawie.

Uczniowie

Współzałożyciel w 1860 Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Profesor w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1872-1896). W tym czasie też zaczął pisywać krytyki do warszawskich czasopism, napisał biografię zmarłego 1868 malarza Józefa Simmlera, wydał podręcznik anatomii dla artystów, przetłumaczył na język polski Leonarda da Vinci: „Trattato della Pittura”. Kształciło się u niego wielu przyszłych wybitnych artystów, m.in. Józef Chełmoński, Leon Wyczółkowski, Władysław Podkowiński, Józef Pankiewicz, Ludomir Benedyktowicz, Wacław Chodkowski, Eligiusz Niewiadomski, Alfred Wierusz-Kowalski.

Główne dzieła

Ważniejsze prace wydał w litografiach: Widoki Warszawy, Ubiory ludu polskiego. Ilustruje dzieła historyczne, jak: „Hetmani polscy” i i. Pierwszy wielki obraz historyczny wystawił w Paryżu, (Margrabia Gero i Słowianie, ob. w Muzeum Narodowym w Krakowie). Następują liczne obrazy z historii Polski (Kopernik w Rzymie, wykładający swój system, Zamordowanie Przemysława i i.) Bardziej oryginalne są jego dekoracje w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa i w sali Zakładu Kredytowego w Warszawie, jak i krajobrazy tatrzańskie.

Gerson zajmował się także architekturą i krytyką sztuki. W swojej sztuce koncentrował się na tematach patriotycznych, sielankowych i pejzażach górskich. Przetłumaczył na język polski Rozprawę o malarstwie Leonarda da Vinci.

Aktywny działacz parafii ewangelicko-augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie. W latach 1898-1901 Prezes Kolegium Kościelnego.

Pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie przy ulicy Młynarskiej.

Potomkowie

Jego córka Maria Gerson-Dąbrowska była pisarką i malarką polską, żoną Ignacego Dąbrowskiego, polskiego powieściopisarza.

Prawnukiem Gersona był Michał Witwicki, architekt i konserwator zabytków.