Zigfrīds Meierovics
Zigfrīds Meierovics
- Data urodzenia:
- 05.02.1887
- Data śmierci:
- 22.08.1925
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Zigfrīds Anna Meierovics, Zigfrīds Anna Meierovics, Зигфрид Анна Мейровиц, Meijerovics, Зигфрид Анна Мейеровиц
- Kategorie:
- , Order Wojenny Pogromcy Niedźwiedzia, ambasador, członek korporacji studenta, członek rządu, dyplomata (poseł), działacz społeczny, minister, poseł do parl.Łotwy
- Narodowość:
- łotewska, żydowska
- Cmentarz:
- Ryga, Cmentarz Leśny
Zigfrīds Anna Meierovics (ur. 5 lutego 1887 w Durbe w Kurlandii, zm. 22 sierpnia 1925 roku w Tukumie) – łotewski polityk, pierwszy minister spraw zagranicznych Łotwy i szef jej rządu w latach 1921–1924.
Życiorys
Urodził się w rodzinie żydowskiego lekarza i łotewskiej pani domu. Jako że matka zmarła w dwa dni po urodzeniu chłopca, a ojciec cierpiał na chorobę psychiczną, przez okres dzieciństwa opiekował się nim mieszkający w Sibile wuj. Ukończył gimnazjum miejskie w Tukumie (1905), by podjąć naukę w ryskiej szkole handlowej. Od 1907 do 1911 studiował na tamtejszej Politechnice.
W 1918 został członkiem Tymczasowej Łotewskiej Rady Narodowej (Latvijas Pagaidu Nacionala Padome), z jej ramienia ubiegał się w Londynie o uznanie młodej republiki przez Wielką Brytanię, co nastąpiło de facto 11 listopada 1918.
U progu niepodległości był członkiem pierwszego Sejmu Republiki. 19 listopada 1918 – w dzień po formalnym ogłoszeniu niepodległości przez Łotwę – został mianowany ministrem spraw zagranicznych. Funkcję sprawował do stycznia 1925. Do jego osiągnięć dyplomatycznych należy zaliczyć uznanie Łotwy de jure przez mocarstwa i przyjęcie jej do Ligi Narodów, traktaty pokojowe z Niemcami i Rosją Sowiecką w 1920, przygotowanie sojuszu obronnego z Estonią oraz poprawne ułożenie stosunków z Polską.
Dwukrotnie pełnił urząd premiera Łotwy: pierwszy raz od 19 czerwca 1921 do 26 stycznia 1923, następnie od 28 czerwca 1923 do 26 stycznia 1924. Zginął tragicznie w katastrofie samochodowej w pobliżu Tukumy w wieku 38 lat.
Odznaczony licznymi odznaczeniami (łotewskim, francuskim, estońskim, polskim i watykańskim). W 2010 była redaktor naczelna pisma "Diena" Sarmīte Ēlerte poinformowała o planach powołania do życia Towarzystwa na rzecz Postępowych Przemian im. Zigfrīdsa Meierovicsa (łot. «Meierovica biedrība par progresīvām pārmaiņām»).
Źródło informacji: wikipedia.org, news.lv
| Nazwa miejsca | Aktywne od: | Aktywne do: | Zdjęcia | Język | |
|---|---|---|---|---|---|
 | Universitas Tartuensis, Tartu Universitāte | 00.00.1632 | lv | ||
 | Tukuma E. Birznieka-Upīša 1. pamatskola | 03.02.2000 | lv | ||
 | The Foreign Minister of the Republic of Latvia | 00.00.1918 | en, lv, ru | ||
 | Brīvības piemineklis | lv, ru |
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Haims Meierovics | ojciec | |
| 2 |  | Anna Meierovics | matka | |
| 3 |  | Helmuts Meierovics | syn | |
| 4 |  | Gunārs Meierovics | syn | |
| 5 |  | Ruta Koše | córka | |
| 6 |  | Anna Meierovica | żona, krewny | |
| 7 |  | Kristīne Bakmane | żona | |
| 8 | Roberts Fīlholds | ojczym | ||
| 9 |  | Johanna Filholde | macocha | |
| 10 |  | Paulis Koše | zięć | |
| 11 |  | Aina Meierovica | synowa | |
| 12 |  | Vilis Holcmanis | przyjaciel | |
| 13 |  | Aleksandrs Plensners | przyjaciel | |
| 14 |  | Jānis Pauļuks | kolega/koleżanka | |
| 15 |  | Mārtiņš Augusts Nukša | kolega/koleżanka | |
| 16 |  | Frīdrihs Vesmanis | kolega/koleżanka | |
| 17 |  | Voldemārs Salnais | kolega/koleżanka | |
| 18 | Eduards fon Rozenbergs | kolega/koleżanka | ||
| 19 |  | Margarēta Ternberga | kolega/koleżanka | |
| 20 |  | Vilhelms Munters | znajomy | |
| 21 |  | August Winnig | znajomy | |
| 22 |  | Arveds Bergs | znajomy | |
| 23 | Voldemārs Sproģis | podwładny | ||
| 24 |  | Jānis Tepfers | podwładny | |
| 25 |  | Andrejs Frīdenbergs | podwładny | |
| 26 |  | Kārlis Ieviņš | podwładny | |
| 27 | Kristaps Irbe | nauczyciel | ||
| 28 |  | Otto Nonācs | kolega z klasy lub studiów |
13.01.1905 | 1905. gads 13. janvāra demonstrācija
Nemieri jeb 1905. gada revolūcija Latvijā 1905. gadā sākās ar 13. janvāra (piekārtots pie datuma, ignorējot stilu, 26.1.1905 pēc jaunā) manifestāciju Rīgā, kuru, kā reakciju uz demonstrantu apšaušanu Sanktpēterburgā 9. janvārī, organizēja LSDP.
29.11.1917 | Nodibināta Latviešu Pagaidu Nacionālā padome
Latviešu Pagaidu Nacionālā padome (LPNP), vēlāk Latviešu Nacionālā padome (LNP), bija 1917. gada 29. novembrī Valkā dibināta latviešu partiju politiska organizācija. Savā pirmajā sesijā tā pieņēma deklarāciju par apvienotas un autonomas Latvijas izveidošanu Vidzemes, Kurzemes un Latgales latviešu apriņķos. 1918. gada 11. novembrī Vācija bija sakauta Rietumu frontē. LNP šajā dienā vienlaicīgi saņēma tā saukto "Balfūra notu", kurā tika atzīta LNP un Latvijas Republikas neatkarība.
30.01.1918 | Soļi Latvijas neatkarības ceļā. Latvija un Igaunija pasludina savu neatkarību no Padomju Krievijas
1917. gada 16. novembrī izveidotā Latviešu Nacionālā Padome 30. novembrī pasludināja Latvijas autonomiju, bet 1918. gada 30. janvārī deklarēja, ka Latvijai jābūt neatkarīgai, demokrātiskai republikai, kura apvienotu Kurzemi, Vidzemi un Latgali.
14.07.1919 | Latvijas Pagaidu valdība. K. Ulmaņa 2. Pagaidu Ministru kabinets
Pēc A. Niedras vadīto krievu- vācu spēku sakāves pie Cēsīm 27. jūnijā varu atkal pārņēma K.Ulmaņa vadītais Ministru kabinets, kurš šo laiku bija pavadījis Lielbritānijas un Francijas kara eskadras apsargāts uz tvaikoņa "Saratov" Liepājas reidā. K. Ulmanis ar kuģi ierodas Rīgā un tiek apstiprināts Pagaidu valdības jaunais sastāvs, kurš pastāv 14.07.1919. — 08.12.1919.
30.01.1920 | 1920. gadā noslēgts Latvijas Krievijas pamiers
1920. gadā noslēgts Latvijas Krievijas pamiers
01.05.1920 | Satversmes sapulces 1. sēde - Latvijas Parlamenta "dzimšanas diena"
08.06.1920 | Satversmes sapulce apstiprina Kārļa Baumaņa "Dievs, svētī Latviju!" par Latvijas Republikas valsts himnu
20.06.1920 | Latvijas 1. Ministru kabinets. Darbu sāk K. Ulmaņa demokrātiski apstiprinātā Latvijas 1. valdība
Darbība 20.6.1920- 18.6.1921
06.08.1920 | Sākās Bulduru konference, kurā tika izstrādāta Baltijas Antantes koncepcija
11.08.1920 | Tiek parakstīts Latvijas—Krievijas miera līgums
26.01.1921 | Republic of Latvia achieved the recognition de iure
On 26 January, 1921, the efforts of the Minister of Foreign Affairs, Zigfrīds Anna Meierovics, the Latvian diplomats and all of the officials of the Foreign Service achieved the goal – the Republic of Latvia achieved the recognition of its legitimate international status.
01.02.1921 | Latvia recognsed de jure by Germany
18.03.1921 | Traktat ryski
Traktat ryski (lub inaczej pokój ryski), Traktat pokoju między Polską a Rosją i Ukrainą, podpisany w Rydze dnia 18 marca 1921 r. (Dz.U. Nr 49, poz. 300) – traktat pokojowy zawarty przez Polskę i RFSRR oraz USRR, ratyfikowany przez Naczelnika Państwa 16 kwietnia 1921; obowiązywał od 30 kwietnia 1921, tj. wymiany dokumentów ratyfikacyjnych przez strony. Podpisanie traktatu miało miejsce 18 marca 1921 o godz. 20.30 w pałacu Czarnogłowców w Rydze.
19.06.1921 | Zigfrīds Meierovics został premierem Łotwy
20.07.1922 | Latvijas 3. Ministru kabinets. Z. A, Meierovica 2. valdība
Zigfrīda Annas Meierovica vadībā Latvijas Republikas Ministru kabinets darbojās laika posmā no 1922. gada 20. jūlija līdz 1923. gada 26. janvārim
28.07.1922 | ASV atzina Latvija de iure. Abas valstis nodibināja diplomātiskās attiecības
Kā pēdējā no lielvalstīm Latviju de iure atzina ASV - 1922.gada 28.jūlijā
27.01.1923 | Latvijas 4. Ministru kabinets. J. Pauļuka valdība
Jāņa Pauļuka vadībā Latvijas Republikas Ministru kabinets darbojās laika posmā no 1923. gada 27. janvāra līdz 27. jūnijam.
28.06.1923 | Latvijas 5. Ministru kabinets. Z.A. Meierovica 3. valdība
Zigfrīda Annas Meierovica vadībā Latvijas Republikas Ministru kabinets darbojās laika posmā no 1923. gada 28. jūnija līdz 1924. gada 26. janvārim.
19.12.1924 | Latvijas 7. Ministru kabinets. H. Celmiņa valdība
Hugo Celmiņa vadībā Latvijas Republikas Ministru kabinets darbojās laika posmā no 1924. gada 19. decembra līdz 1925. gada 23. decembrim
26.05.1935 | Jaunajos ebreju kapos atklāts piemineklis Atbrīvošanas karā kritušiem ebreju tautības karavīriem
04.05.1990 | Łotwa proklamowała niepodległość (od ZSRR)
4 maja 1990 na Łotwie podjęto decyzję o przywróceniu niepodległości i konstytucji z 1922 roku (jej obowiązywanie wstrzymano do czasu wprowadzenia poprawek i w praktyce wciąż obowiązywały zapisy z konstytucji z 1978, jednak tylko te, które nie kolidowały z normami z 1922). 20 stycznia 1991 siły OMON-u podjęły nieudaną próbę opanowania Rygi w celu zastąpienia urzędującego rządu prorosyjskim.
