Stanisław Osiecki

Stanisław Osiecki ps. „Kowalski” (ur. 20 maja 1875 w Ciechanowie, zm. 12 maja 1967 w Warszawie) – polski działacz ruchu ludowego, poseł na Sejm II RP (na Sejm Ustawodawczy oraz I kadencji), senator III kadencji (1930–1935), minister w rządach II Rzeczypospolitej. Po II wojnie światowej poseł do Krajowej Rady Narodowej, potem poseł na Sejm Ustawodawczy, wolnomularz, taternik.

Stanisław Osiecki urodził się 20 maja 1875 w Ciechanowie, w rodzinie Ignacego i Marii z Mihwockich.

W latach 1905–1907 w Polskim Związku Ludowym. W latach 1907–1915 związany z tygodnikiem Zaranie. W latach 1915–1920 członek Zarządu Głównego PSL "Wyzwolenie", następnie związał się z Wincentym Witosem. W konsekwencji w latach 1921–1931 członek Rady Naczelnej i w latach 1920–1921 i 1925–1931 członek Zarządu Głównego PSL "Piast".

W latach 1919–1927 poseł na Sejm RP i wicemarszałek Sejmu. W 1923 prezes Głównego Urzędu Ziemskiego i minister reform rolnych w rządzie Wincentego Witosa (tzw. Chjeno-Piast). W latach 1925–1926 minister przemysłu i handlu w rządach Aleksandra Skrzyńskiego i Wincentego Witosa.

Po zjednoczeniu stronnictw ludowych w latach 1931–1933 skarbnik Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa Ludowego, w latach 1933–1939 członek Rady Naczelnej SL. Pełnił obowiązki senatora III kadencji wybranego z listy Centrolewu (1930–1935).

W okresie okupacji niemieckiej w latach 1940–1944 przewodniczący Centralnego Kierownictwa Ruchu Ludowego w ramach Polskiego Państwa Podziemnego.

Po zakończeniu II wojny światowej w latach 1947–1948 członek Rady Naczelnej PSL (w tzw. grupie Kiernika), w latach 1946–1947 poseł do KRN, w latach 1947–1950 poseł na Sejm Ustawodawczy z okręgu Bydgoszcz. Po zrzeczeniu się mandatu zakończył działalność polityczną.

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restitua.

Działalność pozapolityczna

Pracę partyjną i parlamentarną łączył z funkcją prezesa (1932–1936) warszawskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Był między innymi inicjatorem budowy schroniska na Hali Gąsienicowej, gdzie jego działalność w 1969 roku upamiętniono tablicą pamiątkową. Dokonał też kilku pierwszych wejść w Tatrach. W 1925 roku wraz z Mariuszem Zaruskim oraz Stanisławem Zdybem dokonał pierwszego zimowego wejścia na nartach z Koziej Dolinki na Zmarzłą Przełęcz. Pełnił także funkcję przewodniczącego Związku Polskich Towarzystw Turystycznych, był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Był działaczem sportowym Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego.

Życie prywatne

Pradziad Stanisława Osieckiego, Wojciech, był majorem Wojska Polskiego, kawalerem orderu Virtuti Militarii i Legii Honorowej oraz uczestnikiem wojny polsko-rosyjskiej 1831.

Jego pierwszą żoną była Józefa z domu Filipowicz (zm. 1919). Miał z nią dwóch synów: Tadeusza i Stefana który był taternikiem i filmowcem.

Stanisław Osiecki spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 184–IV–1).