Kampania norweska: pod Narwikiem niemieckie samoloty zatopiły niszczyciel ORP Grom; zginęło 59 członków załogi

4 maja 1940 roku, gdy "Grom" przygotowywał się do odcumowania z miejsca postoju, został zaatakowany przez niemiecki bombowiec. Zmieniała się właśnie wachta, gdy kmdr ppor. Aleksander Hulewicz otrzymał meldunek z dalmierza

": Samolot nad nami, 5400 metrów".

. W chwilę później

następny: "Rzucił bomby".

. Atakującego Heinkla He 111 pilotował por. Gerd Korthals. Dwie z sześciu zrzuconych bomb okazały się celne. Pierwsza wybuchła tuż przy burcie, w rejonie maszynowni, uszkadzając ją na długości 20 m. Druga trafiła bezpośrednio w śródokręcie. Tak wspomina to świadek wydarzenia, Karol Wizner:

"Nagle wybuch, bomba trafiła w sąsiednie pomieszczenie. Poczułem straszliwe uderzenie pędu powietrza, który rzucił mnie o burtę. Nie straciłem przytomności, słyszałem jęki rannych, czułem dym. Chciałem się podnieść i nie mogłem wykonać ruchu. Z drugiego pomieszczenia wypełzł bosman Józef Drąg. Miał obciętą stopę. Krzyknąłem o pomoc. Czułem, że okręt pogrąża się w wodzie, woda już wlewała się do pomieszczenia. Rufa przechylała się na bok. To nam bardzo ułatwiło wydostanie się z tej pułapki, ponieważ okręt wyrzucał nas ze swojego wnętrza. Józef Drąg, mimo że sam ciężko ranny, ciągnął mnie do krawędzi burty. Znaleźliśmy się w wodzie, tam straciłem przytomność".

Bomba ze śródokręcia trafiła dodatkowo w załadowaną wyrzutnię torped, których wybuch dopełnił dzieła zniszczenia. "Grom" zatonął w ciągu trzech minut a wraz z nim na dno poszło 59 członków załogi (1 oficer, 25 podoficerów i 33 marynarzy). Rozbitków z "Groma" dodatkowo ostrzelali Niemcy obserwujący wydarzenia ze stanowisk na brzegu. Uciszył ich dopiero ogień brytyjskiego niszczyciela HMS „Bedouin” biorącego udział w akcji ratunkowej.

6 października 1986 przeprowadzono pierwsze badanie wraku spoczywającego na głębokości 105 m. Kolejne jego badanie miało miejsce w sierpniu 2010 r. i brało w niej udział 10 nurków z Polski i Szwecji. Uściślono wtedy, że wrak okrętu znajduje się na głębokości 115 m., spoczywa pionowo na ścianie skały i jest przełamany na pół. Podczas badań powstał film dokumentalny, a nurkom nie wolno było nic dotykać ani wyławiać.

Ofiary zatonięcia:

• Jan Adamczyk – mat

• Jan Bednarz – mat
• Edmund Bielak – mat
• Stefan Baumert – bosman
• Wiktor Borek – bosman
• Józef Borkowski – bosmanmat
• Henryk Boryczko – st. marynarz

• Wacław Cytowicz – st. marynarz
• Leon Chylewski – marynarz
• Edward Czechowski – mat

• Kazimierz Dmochowski – bosmanmat
• Edmund Domicz – st. bosman
• Tadeusz Dwornicki – mat
• Tadeusz Dziak – st. marynarz

• Teodor Ebertowski – marynarz

• Jan Fornalik – st. marynarz

• Zbigniew Gąsiorowski – marynarz
• Jerzy Głażewski – st. marynarz
• Władysław Głowacki – st. marynarz
• Tadeusz Górzycki – st. marynarz

• Jan Hojło – st. bosman

• Kazimierz Januszewski – bosman
• Władysław Jarczyński – st. bosman
• Jerzy Jurkowski – bosman

• Wacław Kamiński – bosmanmat
• Stefan Köhna – mat
• Mieczysław Kołakowski – st. bosman
• Władysław Kostecki – st. marynarz
• Aleksy Leszek Krąkowski – kpt. mar., II mech.
• Ryszard Książonek – mat
• Edward Kubalski – st. marynarz
• Józef Kucharski – bosman
• Józef Kurek – bosman

• Stanisław Leszczyński – bosman

• Józef Łuszczewski – bosmanmat
• Marcin Łyskawa – bosmanmat

• Kazimierz Major – marynarz
• Mieczysław Materka – st. marynarz
• Stanisław Mejdus – bosmanmat
• Piotr Misztal – st. marynarz
• Zygmunt Muchar – marynarz (zmarł 5 maja 1940 roku na okręcie szpitalnym "Atlantis")

• Paweł Noga – bosmanmat
• Jan Nowak – marynarz

• Zdzisław Owczarek – st. marynarz

• Franciszek Pauka – mat
• Bronisław Peissert – marynarz
• Wacław Perkowski – st. bosman
• Józef Pniak – bosman
• Tadeusz Podstolak – st. marynarz
• Roman Press – mat

• Stanisław Ruszkiewicz – st. marynarz

• Jan Sejbuk – marynarz
• Jerzy Skorski – mat
• Józef Szwechtowicz – marynarz

• Józef Więzewski (?) – st. marynarz
• Michał Wojdyło – st. bosman

• Stanisław Zegartowski – mat
• Władysław Zieliński – mat

• Dominik Żyźniewski – bosmanmat