Kazimierz Vetulani
Kazimierz Vetulani
- Data urodzenia:
- 00.00.1889
- Data śmierci:
- 04.07.1941
- Kategorie:
- inżynier, ofiara nazizmu, profesor
- Narodowość:
- polska
- Cmentarz:
- Określ cmentarz
Kazimierz Franciszek Vetulani (ur. 1889 roku w Sanoku, zamordowany 4 lipca 1941 roku we Lwowie) − polski inżynier, teoretyk budownictwa, profesor.
Był synem Romana Vetulaniego i Matyldy z Piszów, która zmarła wkrótce po jego urodzeniu. Przyrodni brat Zygmunta (ur. 1894, ekonomisty i konsula generalnego RP w Kaliningradzie, Bagdadzie i Rio de Janeiro, Wiedniu, Stambule, Bukareszcie), Tadeusza (ur. 1897, profesora w zakresie szczegółowej hodowli zwierząt Uniwersytetu Wileńskiego i Uniwersytetu Poznańskiego), Adama (ur. 1901, kanonisty, historyka prawa średniowiecznego i profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego) oraz Marii (urzędniczki bankowej) i Elżbiety (zmarła w 1921 roku na gruźlicę w wieku kilkunastu lat). Rodzina Vetulanich zamieszkiwała w Sanoku w domu przy ulicy Floriańskiej (obecna Daszyńskiego).
W 1907 zdał maturę w Gimnazjum Męskie im. Królowej Zofii w Sanoku. Rodzina Vetulanich zamieszkiwała w Sanoku w domu przy ulicy Floriańskiej (obecna Daszyńskiego) i w Willi Zaleskich przy placu św. Jana. W 1935 roku doktoryzował się na Politechnice Lwowskiej, w roku akademickim 1938/39 zastępca profesora mechaniki ogólnej na Politechnice Lwowskiej. W okresie sowieckiej okupacji Lwowa nadal prowadził działalność naukową, w 1940 roku mianowany profesorem zwyczajnym.
Został aresztowany 3 lipca przez Gestapo i rozstrzelany wraz z grupą profesorów lwowskich w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku.
Świadkiem jego aresztowania przez Gestapo była sąsiadka, Lidia Szargułowa. Tak opisywała ona później te wydarzenia:
„W owym czasie mieszkałam jako dziecko z matką i rodziną przy ul. B. Oberyńskiej Nr 31 (we Lwowie). W tymże samym domu na II piętrze mieszkał prof. Kazimierz Vetulani. Byliśmy nieomalże naocznymi świadkami zabrania Go przez gestapo owej pamiętnej lipcowej nocy. (...)
Otóż owej nocy zbudziło nas bardzo silne łomotanie i walenie w bramę (była zamykana) oraz krzyki w języku niemieckim! Równocześnie (zajmowaliśmy mieszkanie na parterze) mieszkanie nasze zostało oświetlone na wskroś poprzez wszystkie okna i z wszystkich stron bardzo silnymi latarkami. Zamarliśmy ze strachu w łóżkach.
W tym czasie dał się słyszeć brzęk zbitego szkła. Część gestapowców wybiła okno w drugim mieszkaniu na parterze, (które zajmowała jeszcze wówczas jeszcze wówczas lokatorka − żydówka) i weszła tamtędy na klatkę schodową, a część w końcu wywaliła bramę. Oczywiście nikt z nas się nie ruszał i drżeliśmy ze strachu. Dał się słyszeć tupot butów na schodach, słyszeliśmy głośne głosy na II piętrze, łomotanie w drzwi mieszkania, które zajmował prof. Vetulani, potem zaś tupot butów w mieszkaniu. Za chwilę (stałam z matką przy drzwiach i zaglądałam przez lufcik) schodzili na dół po schodach gestapowcy i prof. Vetulani, któego sylwetkę można było rozpoznać w ciemności. Profesor pogwizdywał cicho i lekceważąco, tego nie zapomnę nigdy!”.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
| Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Roman Vetulani | ojciec | |
| 2 |  | Adam Vetulani | brat | |
| 3 |  | Tadeusz Vetulani | brat | |
| 4 |  | Zygmunt Vetulani | brat | |
| 5 |  | Jerzy Vetulani | bratanek/siostrzeniec | |
| 6 | Krystyna Vetulani-Belfoure | bratanica/siostrzenica | ||
| 7 |  | Irena Latinik-Vetulani | szwagierka |
04.07.1941 | Mord profesorów lwowskich
Mord profesorów lwowskich – egzekucja polskich naukowców, wykładowców uczelni lwowskich, dokonana nad ranem 4 lipca 1941 przez Einsatzkommando zur besonderen Verwendung, specjalną jednostkę policyjną Sicherheitsdienst – policji bezpieczeństwa III Rzeszy, po rozpoczęciu okupacji Lwowa przez III Rzeszę, a także związane z tymi samymi sprawcami egzekucje trzech naukowców polskich z 11 i 26 lipca 1941.