Powiedz o tym miejscu
pl

Krystyna Vetulani-Belfoure

Data urodzenia:
01.10.1924
Data śmierci:
25.03.2004
Inne imiona lub nazwisko panieńskie:
Vetulani
Kategorie:
pedagog, nauczyciel, pisarz (skryba), tłumacz
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Określ cmentarz

Ewa Krystyna Vetulani-Belfoure (ur. 1 października 1924 w Krakowie, zm. 25 marca 2004 w Baltimore) – polska tłumaczka, nauczycielka i pisarka.

Była nieślubną córką Adama Vetulaniego i Anny Szewczyk, przyrodnią siostrą Jerzego oraz Jana. Do piątego roku życia wychowywała się na wsi, później przeniosła się do miasta, aby po pewnym czasie rozpocząć naukę szkolną. Mieszkała na Podgórzu, a następnie z matką i ojczymem w Dębnikach. Intensywnie studiowała języki obce w XI Gimnazjum im. Józefy Joteyko, jej edukację przerwał w 1939 wybuch II wojny światowej. W 1942 została wysłana na przymusowe prace na terenie Niemiec. Początkowo przebywała w Hamewacker Chewing Tobacco w Nordhausen na terenie gór Harz, następnie wysłano ją do fabryki amunicji Schmidt, Kranz & Co. Dzięki biegłej znajomości wielu języków pracowała dla nazistów jako tłumaczka.

Po wyzwoleniu w 1945 roku rozpoczęła studia filologii romańskiej na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem, nie ukończyła ich jednak; z obawy przed możliwą wojną niemiecko-sowiecką w 1951 roku wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. W 1970 wyszła za mąż za Charlesa W. Belfoure’a (zm. 1997). Ich syn, Charlesa A. Belfoure, jest architektem.

Przebywając w USA utrzymywała regularną korespondencję ze swoim ojcem, aż do jego śmierci w 1976. Ukończyła Kolegium Nauczycielskie w Forstburgu, tytuł magistra uzyskała we French School w Kolegium Uniwersytetu w Middlebury. Podjęła pracę w gimnazjum w Woodlown, gdzie przez 25 lat nauczała języka niemieckiego i francuskiego.

Po przejściu na emeryturę zajęła się charytatywną działalnością w Biurze Informacji i Poszukiwań Ofiar Holocaustu oraz przy Amerykańskim Czerwonym Krzyżu. W Archiwum Ofiar Holocaustu w Waszyngtonie tłumaczyła dokumenty, uczestnicząc w poszukiwaniach osób cywilnych i żołnierzy zaginionych podczas II wojny światowej.

Opublikowała trzy książki zawierające wspomnienia z różnych etapów swojego życia: W małym niemieckim miasteczku (wyd. Tasso, Kraków 1993), Z Ziemi Egipskiej, z domu niewoli… (Czuwajmy, Kraków 1997) oraz Ameryka. Marzenie a rzeczywistość (Czuwajmy, Kraków 2000). Ukazał się również niemiecki przekład pierwszej z tych prac zatytułowany In einem deutschen Städtchen (Donat, Brema 2000).

Zmarła 25 marca 2004 w Northwest Hospital Center w Randallstown na niewydolność serca.

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Adam VetulaniAdam Vetulaniojciec20.03.190125.09.1976
        2Irena Latinik-VetulaniIrena Latinik-Vetulanimatka26.12.190402.02.1975
        3Jerzy VetulaniJerzy Vetulanibrat21.01.193606.04.2017
        4Kazimierz VetulaniKazimierz Vetulaniwujek00.00.188904.07.1941
        5Zygmunt VetulaniZygmunt Vetulaniwujek04.03.189400.10.1941
        6Tadeusz VetulaniTadeusz Vetulaniwujek13.03.189724.02.1952
        7Franciszek LatinikFranciszek Latinikdziadek17.07.186429.08.1949
        8Roman VetulaniRoman Vetulanidziadek08.08.184912.08.1906

        Nie określono wydarzenia

        Dodaj słowa kluczowe